Page 14 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ
P. 14
ีเถ
ื
ม
สำมีเถ่อนขอส�ำรำญ
สำ
่อนข
รำ
ญ
�ำ
ื
อส
ขอเพียงหลังจำกเขำเสร็จกิจให้สวมเสื้อผ้ำปกปิดให้นำง จำกนั้นก็ท�ำลำย
Èพและท�ำลำยหลัก°ำน
บุปผำไร้ใจไมได้ตอบค�ำในทันที เพียงประคองใบหน้ำนำงด้วยมือ
่
ื
เดียวแล้วจับจ้องใบหน้ำของนำงเพ่อพินิจพิเครำะห์รำวกับก�ำลังครุ่นคิด
บำงอย่ำง
ดูเหมือนเขำจะจับจ้องนำนเกินไปซ่งซินหนิงเลยอดร้อนใจเล็กน้อย
ไม่ได้ ด้วยเกรงว่ำตัวเองจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นำน รอค�ำสัญญำของเขำไม่ไหว
“ข้ำมีเพียงควำมปรำรถนำนี้ ไม่มีทำงเป็นภัยต่อเจ้ำ หำกเจ้ำกลัว
ื
ี
ว่ำจะเสียเวลำเเละถูกผู้อ่นไล่ตำมเพรำะเหตุน้ มิสู้กรีดใบหน้ำข้ำให้ผู้คนจ�ำ
ไม่ได้ จำกน้นค่อยถอดชุดของวังวิญญำณหยกบนตัวข้ำแล้วหำโอกำสเผำ
ั
ทิ้งเป็นอย่ำงไร?”
่
่
ึ
ี
ื
้
้
่
ื
้
ึ
้
ุ
บปผำไรใจประคองใบหนำนำงดวยมอขำงหนง สวนมออกขำงหนง
้
ลูบไล้ใบหน้ำนำง ผิวเนื้อที่อยู่ใต้นิ้วของเขำนั้นให้สัมผัสอ่อนนุ่ม
ึ
โ©มงำมน้อยตัวเป็นๆ ผู้หน่ง ภำยใต้สถำนกำรณ์ท่จะสูญเสีย
ี
พรหมจรรย์กลับไม่ร่ำไห้ไม่โวยวำย ถึงกับเสนอเขำว่ำจะท�ำลำยÈพเเละ
�
ั
หลัก°ำนในเวลำอันส้นอย่ำงไรด้วยควำมใจเย็น...ค�ำพูดน้¿ังเเล้ว เหตุใด
ี
ถึงท�ำให้เขำรู้สึกถึงควำมคึกคักกว่ำเสียงหอบครำงหวำนหูของสตรีเล่ำ?
“ไม่ดี” เขำเอ่ย
เขำเห็นสีหน้ำผิดหวังและควำมส้นหวังในดวงตำของนำง เเต่แม้
ิ
ี
ี
จะเป็นเช่นน้นำงก็ไม่ได้สูญเสียสติสัมปชัญญะเพรำะเหตุน้ เพียงแค่เม้ม
ริม½ีปำกแน่นและไม่เอ่ยค�ำใดอีก
½†ำมือของเขำเล่อนลงมำและคลึงล�ำคอของนำง จำกน้นริม½ีปำก
ื
ั
บำงก็แนบสัมผัสกับใบหูของนำง เขำเห็นนำงหลับตำคล้ำยกับคิดจะยอมรับ
12
