Page 17 - อ่านฟรี! แม่ทัพขอแต่งงาน เล่มเดียวจบ
P. 17

ห
                                                                    ยี
                                                                  
                                                                  เ
                                                                     ย
                                                                โ โมเหยียน
                                                                 ม
                                                                       น
            เดียงÊา
                   นาง©ลาดยิ่งนัก
                   ไหนๆ เขาก็มาแล้ว ให้กลับไปเฉยๆ คงไม่ได้
                   ฉู่สยงลงจากม้าอย่างคล่องแคล่ว ตรงเข้าไปขนย้ายของภายใต้
            Êายตาหวาดระแวงของนาง

                   “เจ้าท�าอะไร”

                   “ขนของ”
                   “เจ้าคิดจะขโมยหรือ”

                   “พูดตามจริง ข้าคิดจะขโมยคนมากกว่า” ใบหน้าเขาก�าลังยิ้ม แต่

            สายตาเฉียบคมกดดันมองตรงมาจนหลิ่วฮุ่ยเหนียงตื่นตระหนก
                   “เจ้า เจ้ากล้า!”

                   “เจ้าคิดว่าอย่างไรเล่า”

                       ิ
                                          ี
                   เขาย้มอย่างเจ้าเล่ห์ เพลาน้ไม่มีผู้คน หากเขาคิดจะท�าอะไรนาง
            จริงๆ เกรงว่านางคงหนีไม่พ้น
                                 ิ
                         ี
                   ชายผู้น้อันตรายย่งนัก สายตาท่เขาจ้องมองมาเหมือนกับหมาป†า
                                             ี
            ท�าเอาหลิ่วฮุ่ยเหนียงขนลุกไปทั้งตัว
                   หล่วฮุ่ยเหนียงนึกเสียใจ ไม่น่าให้หลีว์เอ้อร์ไปก่อน คราน้นางจะ
                      ิ
                                                                  ี
                                                                     ี
                                                              ิ
            ท�าเช่นไรดี หนีคงหนีไปได้ไม่ไกล คงต้องใช้สติป˜ญญา อาวุธช้นเดียวท่นาง
                      ี
            มีก็คือเข็มท่ซ่อนอยู่ในผมมวย บนเข็มอาบยาชาเอาไว้ นางพกติดตัวไว้
            ตลอดเพื่อป‡องกันตัว
                                                               ่
                                                                      ่
                                                               ั
                               ั
                               ้
                                               ้
                    ่
                    ู
                   ฉสยงขนของทงหมดวางไว้บนรถมาแลวจงขนหลงมา สงนางอยาง
                                                  ้
                                                      ึ
                                                          ั
                                                            ้
                                                    ึ
                                                      ้
            ยิ้มแย้ม “ขึ้นรถ”
                   นางไม่ขยัº เพียงแต่เม้มปากมองเขา
                                                                          15
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22