Page 75 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1

ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ี
ี
เย่ยนเสวียเสว่ย 73
ี
“ห้องหนังสือของจ้าวแคว้นน้อย...กลับมา! ตรงน้นไปไม่ได้! แม่นางฉิน!”
ั
หรูเหมยไล่ตามฉันมาข้างหลัง แม้นางจะมีวรยุทธ์ แต่ฉันเป็นผู้ท่คุ้นเคย
ี
ั
กับภูเขา มีก�าลังขามาก ในระยะเวลาส้นๆ นางไม่สามารถไล่ตามได้ทัน ท�าได้
ื
แค่ร้องตะโกนให้องครักษ์ท่อยู่หน้าประตูจับฉันไว้เท่าน้น เม่อองครักษ์สองนาย
ี
ั
้
้
้
‡
้
ตอนเขามา ฉันลมตัวลงบนพื้นแลวมุดใตเปากางเกงของคนหนึ่งไปทันที ทั้งสอง
้
มึนงงอยู่ชั่วครู่ กว่าจะหันกลับมาจับฉัน ฉันก็ทะเล่อทะล่าเปดประตูห้องหนังสือ
และยืนอยู่ด้านหน้าเขาด้วยสภาพกระเซอะกระเซิงเรียบร้อยแล้ว
“จ้าวแคว้นน้อย หม่อมฉันจะรีบพานางไปเดีëยวนี้” หรูเหมยรีบท�าความ
เคารพแล้วจับฉันลากไปด้านนอก
“หมุนไส้ตะเกียง” เขาเอ่ยสั่ง
“เพคะ...”
ั
ี
หรูเหมยท�าได้แค่ปล่อยฉันช่วคราวแล้วเดินไปยังตะเกียงทองแดงท่อยู่
ข้างโต๊ะเขา ทว่าเขากลับวางหนังสือดังตึง สายตากวาดมองผ่านหรูเหมยอย่าง
เย็นชาแล้วมาหยุดท่ฉัน หรูเหมยเข้าใจความหมาย นางค้อมกายท�าความเคารพ
ี
แล้วออกจากห้องหนังสือไป
ื
เม่อประตูปดลงเขาก็หยิบหนังสือข้นมาอีกคร้งแล้วจดจ่อกับมันต่อ ฉัน
ั
ึ
ี
ี
ยืนอยู่ท่เดิมมองดูตะเกียง ไส้ตะเกียงลุกไหม้โชติช่วงขนาดน้ยังต้องหมุนอีกหรือ?
ึ
ึ
ลังเลอยู่ครู่หน่งฉันก็ก้าวเข้าไปหยิบตะเกียงข้นมาค่อยๆ หมุนไส้ตะเกียง ยืนคอย
ั
ั
อยู่ข้างๆ รอเขาออกค�าส่งอีกคร้ง ทว่าผ่านไปนานมากแล้วเขาก็ไม่พูดอะไรแม้แต่
ค�าเดียว ทั้งไม่ละสายตาไปจากหนังสือสักวินาทีเดียว
วันนี้เขาไม่ได้แต่งกายสูงÈักดิìดึงดูดสายตาผู้คนอีก หมวกทองบนÈีรษะ
ี
ี
ี
ถูกถอดออกเปล่ยนเป็นเก้ยว ผมดกด�าแวววาวท่สยายอยู่ด้านหลังใช้เชือกถักรอย
้
หยกผูกปลายผมไว้ ปลายแขนเส้อและสาบเส้อคลุมยาวสี¿‡าอ่อนกุ๊นด้วยขนสัตว์
ื
ื
ั
สีน้าตาล ด้านนอกผ้าคลุมกันลมเป็นสีแดงเข้ม ด้านในเป็นปุยไหมสีด�า ท้งด้านใน
�
ี
ื
ด้านนอกล้วนปักลายปักสีสว่างและสีเข้ม เส้อผ้าพรรค์น้หาได้ยากตามท้องตลาด
ื
บางทีแขนเส้อเพียงข้างเดียวก็สามารถท�าให้ครอบครัวธรรมดาครอบครัวหน่งกิน
ึ
อิ่มไปตลอดทั้งชีวิต