Page 40 - อ่านฟรี! BIRTHDAY ปลายทางของความฝัน
P. 40
RIKA ANZAI
“อร่อยไหมครับ”
“อร่อยครับ”
ี
ยูริฮาระหมกมุ่นกับการกินเหลือเกิน แต่ไม่ได้ตะกละมูมมามอย่างท่แอบนึกกังวล
ในใจ ไม่ได้ดูมีสง่าราศีเหมือนมิสึกิ แน่นอนว่าถ้าคาดหวังตามน้นนับว่าคิดผิดถนัด เพราะ
ั
ื
ี
ิ
ั
คนท่กินด้วยท่าทางแบบน้นได้มีเพียงมิสึกิ ไหนจะใช้น้วคีบส่งเข้าปาก ใช้ฟนแทะเน้อติด
กระดูกหน้าตาเฉย เรียกว่าแทบไม่สนใจมารยาทบนโตะอาหารเลยทีเดียว ทุกคร้งท่มอง
ั
ี
ท่วงท่าการกินของมิสึกิเขาคิดว่า มารยาทมีไว้ส�าหรับคนธรรมดาท่ไม่มีสง่าราศีของจริง
ี
ติดตัวมาตั้งแต่ต้นต่างหาก
ื
ไม่ใช่แค่เร่องการรับประทานอาหารเพียงอย่างเดียว แต่ในเร่องของเซ็กซ์และการ
ื
ขับถ่ายมิสึกิก็ท�าอย่างท่ตัวเองชอบได้อย่างไม่สะทกสะท้าน มิหน�าซ้าทุกอย่างยังงดงาม
ี
�
เปยมไปด้วยความมีชีวิตชีวาอีกด้วย
ส่วนยูริฮาระนั้นกินอย่างเรียบง่าย ธรรมดา แล้วก็ดูมีความสุข
้
ั
ิ
่
็
้
ิ
ิ
ิ
้
ั
ิ
ิ
ี
แบบนจะพาไปกนของเลศรสกว่านกได้ ครนเรมคดเช่นนนทาคโมโตะกลอบยม
้
ี
็
้
เฝอนในใจ คิดจะจีบจริงจังรึไง ไร้สาระ
แต่ถึงอย่างนั้นทาคิโมโตะก็ตัดสินใจถามช่องทางติดต่อของยูริฮาระตอนก�าลังจะ
แยกย้ายกัน
“ยูริฮาระซังเล่นไลน์ไหมครับ?”
ยูริฮาระส่ายศีรษะอย่างกระอักกระอ่วน ตอบ “ไม่ครับ” ตามที่คาดเดาไว้
“ถ้าอย่างนั้นขอเบอร์มือถืออย่างเดียวได้ไหมครับ?”
ี
เขาไม่ได้มีภาพในหัวชัดเจนว่าต่อจากน้ไปจะท�ายังไงเป็นพิเศษ แต่ท่าทีเหมือน
มีสาเหตุอะไรบางอย่างน้นไปกระตุ้นต่อมอยากรู้อยากเห็น ในซอกมุมหน่งของสมองจึงอด
ึ
ั
นึกถึงมิสึกิที่หายตัวไปโดยไม่ยอมเปดเผยเรื่องของตัวเองแม้แต่อย่างเดียวขึ้นมาไม่ได้
“เอ่อ...เบอร์โทร...”
37
