Page 39 - อ่านฟรี! BIRTHDAY ปลายทางของความฝัน
P. 39

BIRTHDAY
                                               ั
                                   ปลายทางของความฝน
                ก่อนหน้านี้ทาคิโมโตะไม่เคยคิดมาก่อนว่ายูริฮาระกับมิสึกิมีความเชื่อมโยงกัน
                                           ิ
                            ิ
                             ึ
                               ั
                                         ่
                  ่
                  ี
                                     ่
                                         ื
                                     ื
                         ั
                                                             �
                                                         ี
                                                             ้
                                                                  ั
                                                                ู
                              ิ
                                                   ู
                               ่
                                                      ็
                ทแยกทางกบมสกนนเป็นเรองเมอสบปก่อน รปกไม่มด้วยซา รปลกษณ์ของ
          มิสึกิจึงอยู่แต่ในหัวของทาคิโมโตะเพียงอย่างเดียว ดังน้นแม้จะคิดว่า ‘เหมือน’ แต่ยังคง
                                                  ั
                                            ี
          คลุมเครือมาตลอดว่าเหมือนระดับไหน ทันทีท่รู้ว่า ‘อายุเท่ากัน’ ไม่รู้ท�าไมอยู่ๆ ในหัวก ็
          อยากพิสูจน์ความเชื่อมโยงให้แน่ใจ
                “ผม เอ่อ...ไม่มีญาติพี่น้องครับ”
                “เอะ?”
                                            ื
                ตอนแรกเขาต้งใจจะถามว่า คุณมีญาติช่อ ‘มิสึกิ’ ไหมครับ แต่ค�าตอบเหนือความ
                          ั
          คาดหมายที่ได้รับยิ่งท�าให้ตกใจ
                “ขอโทษนะครับ”
                “ไม่เป็นไรเลยครับ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องขอโทษสักหน่อย”
                ตรงข้าม คนเพิ่งรู้จักกันแต่พยายามถามซอกแซกเรื่องส่วนตัวอย่างเขาต่างหาก
          ที่ไม่ดี
                “กินเลยไหมครับ”
                อาหารกลางวันมาเสิร์ฟช่วยกอบกู้บรรยากาศอึดอัดได้พอดี
                “ว้าว”
                                              ี
                ยูริฮาระอุทานเบาๆ บนจานเพรียวลมท่ดูราวกับจานสี มีผัก พาสตา เทอร์รีน
          จัดวางเปยมสีสัน

                “สุดยอด...”

                ดวงตาของยูริฮาระเป็นประกายจับจ้องอยู่ที่จาน แก้มก็แดงเปล่งปลั่ง ตอนแรก
                                                             ื
          ทาคิโมโตะรู้สึกผิดท่ท�าให้อีกฝ่ายต้องพูดเร่องล�าบากใจออกมา แต่เม่อเห็นท่าทีต่นเต้น
                                         ื
                                                                     ื
                        ี
          ไร้เดียงสาเขาก็โล่งใจ พอลองกินดู รสชาติไม่เลว ขนมปงโฮมเมดในตะกร้าเล็กๆ เองก ็
          เหนียวนุ่ม เคี้ยวเพลิน


                                         36
   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44