Page 36 - อ่านฟรี! BIRTHDAY ปลายทางของความฝัน
P. 36
RIKA ANZAI
“เลือกได้รึยังครับ?”
ทาคิโมโตะวางมือถือลง เอ่ยถามอย่างช่วยไม่ได้ แต่ยูริฮาระยังคง “เอ่อ” อยู่นั่น
“ถ้าเลือกไม่ได้ สั่งเหมือนกันดีไหมครับ?”
“อะ เอ่อ ครับ”
ทาคิโมโตะเรียกพนักงานมาส่งเซตอาหารกลางวันไปสองเซต เคร่องด่มก็เลือก
ั
ื
ื
ส่งให้เองไปเลย ยูริฮาระได้แต่เล่กล่ก ท่าทีแบบน้นท�าให้ทาคิโมโตะฉุกคิดข้นมา ‘หรือว่า
ั
ึ
ั
ิ
ั
ื
จะกังวลเร่องราคาเซตอาหารกลางวัน’ ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะราคาเซตอาหารกลางวัน
ี
ั
ิ
ี
ื
ื
อยู่ท่หน่งพันแปดร้อยเยน ส่งเคร่องด่มด้วยก็บวกเพ่มไปอีกสองร้อยเยน ไม่ใช่ราคาท่ชวน
ึ
ช็อกขนาดนั้น แต่ยังถือว่าแพงเล็กน้อยส�าหรับคาเฟหน้าสถานีเล็กๆ แบบนี้
“ขอโทษที่มัดมือชกชวนมา เดี๋ยวกินเสร็จคงไปที่อื่นต่อสินะครับ?”
เขาเพิ่งนึกได้เอาป่านนี้ว่าเมื่อกี้ยูริฮาระก�าลังมุ่งหน้าไปยังสถานี
“ครับ เอ่อ ผมมีธุระที่ ม.เคเม”
เพราะไม่คาดคิดมาก่อน ทาคิโมโตะจึงตกใจท่อีกฝ่ายกล่าวถึงมหาวิทยาลัยช่อดัง
ี
ื
“ม.เคเม?”
“ครับ คือว่าผมมีธุระ...นิดหน่อย”
ยูริฮาระกล่าวตะกุกตะกัก คล้ายไม่อยากให้ถามถึง
“ถอดเสื้อนอกออกไหมครับ”
ื
ี
ื
เม่อเอ่ยพร้อมเบนสายตาไปท่เส้อแจ็กเกตบลูซงตัวเก่าโทรม ยูริฮาระก็รีบร้อน
ถอดออกทันใด เส้อตัวน้นสีซีดไปหมด ชายแขนเส้อก็รุ่ย คนแต่งตัวซอมซ่อขนาดน้นับว่า
ั
ี
ื
ื
หาได้ยากทีเดียวส�าหรับยุคปจจุบัน
“วันนี้ให้ผมเลี้ยงได้ไหมครับ”
ี
เขารู้ตัวว่าตัวเองก�าลังหงุดหงิดจนท�าตัวพาล บวกกับได้เห็นท่าทีห่อเห่ยวเกิน
ทน ต่อให้เป็นทาคิโมโตะก็ยังรู้สึกเสียใจขึ้นมา
33
