Page 20 - อ่านฟรี! BIRTHDAY ปลายทางของความฝัน
P. 20

RIKA ANZAI


                                ั
                          ิ
          กว่าวัยน่ะ สึดะกล่าวย้มๆ ชุดน้นดูเหมาะกับคนหน้ากลม มีชีวิตชีวาอย่างสึดะมากจริงๆ
          ผมก็เซตมาอย่างสวยงาม เส้นผมใต้ใบหูม้วนเป็นลอนเข้าหาตัว แต่งหน้าเพียงบางๆ แต่
          ใบหูมีเครื่องประดับชิ้นน้อยอยู่เสมอ ดูแล้ววิเศษจริงๆ

                “ขอโทษครับ รอนานรึเปล่า?”
                                           ึ
                                             ิ
                ยูริฮาระไต่ข้นบันไดนอกอาคาร เดินก่งว่งเข้ามาหา วันน้หลังส่งหนังสือพิมพ์เสร็จ
                                                        ี
                         ึ
          ต้องเตรียมตัวเก็บรวบรวมเงินต่อ จึงกลับช้ากว่าปกติเล็กน้อย
                “ไม่เลยจ้ะ เพิ่งมาถึงนี่แหละ แถวบ้านฉันมีร้านขนมปงเปดใหม่ ฉันซื้อมาเพราะ
          กะว่าจะชวนยูริฮาระคุงกินเป็นข้าวเช้า มากินด้วยกันนะ”

                                                     ี
                สึดะมักมาโดยไม่นัดล่วงหน้าตลอด เธอบอกอย่างข้เล่นว่าต้งใจให้เซอร์ไพรส์ แต่
                                                           ั
          ยูริฮาระรู้ว่านั่นเป็นเพราะเธอมองออก หากบอกล่วงหน้าเขาจะเกรงใจคอยเตรียมนั่นนู่น
          นี่ไว้

                “เชิญเข้ามาได้เลยครับ”
                                                     �
                หลังเข้ามาในห้อง ยูริฮาระรีบเปดเตาผิงแบบใช้น้ามัน ลากโตะพับออกมากาง
          สึดะเองก็รู้งาน แม้จะเป็นบ้านคนอื่นแต่เธอก็ไปหยิบเบาะรองนั่งสองใบออกมาจากตู้เก็บ

          ฟูกนอน
                “มีพื้นที่สีเขียวเพิ่มขึ้นอีกแล้วนะ”

                                                ี
                สึดะมองไปทางกระถางและแปลงปลูกต้นไม้ท่วางเรียงรายริมหน้าต่าง งานอดิเรก
                                                                  ื
                                                                     ี
          เรียบง่ายของยูริฮาระก็คือซ้อไม้กระถางถูกๆ มาเล้ยง แต่ไม่ถึงกับเรียกเป็นพ้นท่สีเขียว
                                               ี
                              ื
          เขาไม่ได้ปลูกไว้เยอะเท่าไร เพราะเป็นห่วงตอนย้ายออก แต่ก็มีกระถางวางเรียงรายอยู่ไม่
          น้อยทีเดียว
                “นั่นดอกพริมูลาเหรอ?”

                           ี
                “คุณนายบ้านท่ผมไปเก็บเงินคราวก่อนแบ่งจากในสวนมาให้น่ะครับ ...ขอโทษ
          นะครับที่ไม่มีอะไรเลย”


                                         17
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25