Page 17 - อ่านฟรี! BIRTHDAY ปลายทางของความฝัน
P. 17
BIRTHDAY
ปลายทางของความฝน
ั
“อรุณสวัสดิ์”
“อรุณสวัสดิ์ครับ”
ถึงจะเคยโดนบอกว่า ฉันอายุน้อยกว่า เลิกใช้ค�าสุภาพด้วยสักที แต่ยูริฮาระให้
เหตุผลว่า “เพราะผมเข้ามาท�างานทีหลัง” ทว่ากับนักศึกษาพนักงานพาร์ตไทม์เซ็นสัญญา
แค่ครึ่งปที่เข้ามาหลังจากนั้น เขาก็ยังพูดจาสุภาพด้วยอยู่ดี
ยูริฮาระกลัวที่จะพูดกับใครสักคนอย่างเท่าเทียม ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเผลอคาด
ิ
เดาอารมณ์ของคู่สนทนาโดยไม่รู้ตัว ถึงจะรู้ว่าบางคร้งก็ได้ผลตรงข้าม ย่งท�าให้อีกฝ่าย
ั
ขัดเคือง แต่เขาก็แก้นิสัยนี้ไม่หาย เลยได้แต่ยอมแพ้ โชคดีที่ส�านักงานขายแห่งนี้ไม่มีใคร
ดุด่าเวลายูริฮาระท�าตัวงกๆ เง่นๆ อิชิมิยะเองก็บอก “ดูเผินๆ ยูริเหมือนอ่อนกว่าฉันอีก
ิ
งั้นก็ช่างมันแล้วกัน” แล้วปล่อยผ่านไป
ื
ี
อิชิมิยะขนใบปลิวโฆษณาท่ใช้เคร่องพับแล้วไปยังโตะท�างาน แม้หน้าตาจะยังด ู
ื
ง่วงๆ แต่การเคล่อนไหวกลับว่องไว พนักงานส่งท่อายุงานมากท่สุดหยิบหนังสือพิมพ์กับ
ี
ี
ึ
ใบปลิวโฆษณาเข้าคู่กันได้อย่างคล่องแคล่วจนน่าท่ง ข้างๆ กันน้นมีชายอีกคนคอยเคาะ
ั
จัดหนังสือพิมพ์ “ฝนไม่น่าตกเนอะ” “วันนี้โฆษณาน้อยแฮะ” ยูริฮาระชอบช่วงเวลาเตรียม
ของส่งพลางคุยสัพเพเหระกันไปเร่อยๆ แบบน้ หลังเช็กสภาพการจราจรของเขตท่ตัวเอง
ี
ี
ื
ี
ี
รับผิดชอบ เช็กว่าวันน้งดส่งท่บ้านไหนบ้างบนไวต์บอร์ดเสร็จ เขาก็ขนหนังสือพิมพ์มายัง
มอเตอร์ไซค์ของตัวเองที่จอดเรียงอยู่หน้าส�านักงานขาย ตามด้วยออกไปส่ง
“ระวังตัวด้วย”
ผู้อ�านวยการโมริส่งเสียงบอกทุกคนจากตรงประตูดังเช่นทุกวัน
“ไปก่อนนะครับ”
ช่วงกลางคืนของเดือนมีนาคม กว่าฟาจะสางยังต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่ ท่ามกลาง
ความมืดมิดยูริฮาระเปดไฟ ขับออกไปเป็นคนสุดท้าย
ยูริฮาระรับผิดชอบส่งเป็นจ�านวนสองร้อยห้าสิบหลัง นับว่าเป็นจ�านวนค่าเฉลี่ย
14
