Page 14 - อ่านฟรี! BIRTHDAY ปลายทางของความฝัน
P. 14

1







                                        ้
                                        ึ
                ยรฮาระ โทรเตะขาตงจกรยานขน คาขาไว้ทบนไดรถจกรยาน หย่อนก้นนงบน
                  ิ
                 ู
                               ั
                                 ั
                               ้
                                                        ั
                          ุ
                                                                      ั
                                                                      ่
                                                ่
                                                ี
                                                  ั
                          ึ
                                                    ั
                                                                   ื
          อานเบาๆ ใช้ขาข้างหน่งประคองจักรยานไว้ไม่ให้ล้ม จากน้นค่อยล้วงถุงมือกันล่นออกมา
                               ื
                    ื
          จากกระเปาเส้อกันหนาว เม่อวานผู้อ�านวยการโมริบอกแกมหยอกว่า “น่าจะเหมาะกับ
          นายดี” แล้วให้เขามา
                          ี
                ถุงมือคู่ปกติท่ใช้ท�างานท�าจากฝายสีขาว ด้านฝ่ามือมียางกันล่นสีเหลืองตะปุ่มตะปา
                                                           ื
          ส่วนถุงมือท่เพ่งได้มาเป็นสีด�า ยางกันล่นเป็นสีก่งกลางระหว่างสีพีชกับสีเน้อ แถมยังเป็น
                                            ึ
                                                               ื
                  ี
                    ิ
                                      ื
          ก้อนอวบนูน พูดง่ายๆ คือเลียนแบบอุ้งเท้าแมวมานั่นเอง
                “เมี้ยว”
                หลังสวมถุงมือกันล่นคู่น้นแทนถุงมือธรรมดา ยูริฮาระร้องเม้ยวออกมาเบาๆ
                                                              ี
                                   ั
                               ื
          พลางหัวเราะฮึๆ ต่อด้วยดึงปลอกคอกันหนาวข้นมาถึงริมฝปาก เข้าเดือนมีนาคมอากาศ
                                            ึ
          หนาวบรรเทาไปบ้างแล้วก็จริง แต่กลางดึกตีสามถือเป็นช่วงหนาวเยือกท่สุดของวัน
                                                                  ี
          แสงไฟสลัวขาวซีดริมทางส่องให้เห็นอะพาร์ตเมนต์สร้างด้วยไม้ ไม่ก็บ้านคนเรียงราย
          แน่นขนัดในย่านที่อยู่อาศัยแบบรางๆ
                “เอาละ”
                พอจัดแจงใส่อุปกรณ์กันหนาวเสร็จยูริฮาระก็เริ่มปนจักรยานไปเรื่อยๆ เมื่อพ้น
                                         11
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19