Page 46 - อ่านฟรี หนุ่มหมาป่าคือของหวานของท่านประธาน
P. 46
หน่มหมาปาคือของหวานของท่านประธาน
ุ
่
วาจิยกชามนิวเม็งข้นดมเหมือนคนท่ก�าลังจะกินเมนูประหลาด จากน้นขมวดค้ว
ั
ี
ึ
ิ
แล้วชิมเข้าไปหนึ่งค�า
“...อืม”
�
ั
ส่งเสียงครางอย่างน้นแล้วกินอีกค�า สลับมาลองชิมเต้าหู้กับกะหล่าปลีนิดหน่อย
แล้วกินเข้าไปอีกค�า ไม่นานก็กินหมดโดยไม่พูดอะไร ตบท้ายด้วยการซดน�้าซุปจนเกลี้ยง
ทั้งที่บ่นโน่นนี่ แต่ตอนนี้ในชามกลับไม่เหลืออะไรอยู่เลย
“อร่อย ...อืม พูดได้แค่มันอร่อยมากเลยล่ะ ชามนี้น่ะ”
ึ
ื
วาจิพึมพ�าออกมาก่อนจะยกชาข้าวบาร์เลย์ข้นด่มรวดเดียวหมด ท่าทางจะไม่ใช่
ี
ี
ั
ิ
การพูดเยินยอเสียด้วย จะว่าไปแล้ว คนคนน้ดูจะพูดแต่ส่งท่คิดเท่าน้น คงไม่พูดยอใคร
หรอก
พอเศรษฐีหนุ่มจอมเย่อหย่งเอ่ยปากชมอาหารท่เขาท�าว่าอร่อย จิตใจของคุโร
ิ
ี
ั
ิ
ี
่
�
็
้
ึ
ั
กแจ่มใสขนมาทนใด นนเป็นคาชมทไม่ได้ยนจากใครนอกจากคนในครอบครวมานาน
่
ั
แล้ว
“ขอบคุณครับ”
คุโรโค้งขอบคุณด้วยความดีใจ วาจิเงยหน้ามองคุโรอย่างประหลาดใจ
“ทั้งร้านทั้งอาหารดูหน้าตาบ้านๆ แต่อร่อยนะ”
ไม่ต้องพูดเสริมแบบนั้นก็ได้ แต่ถึงอย่างไรคุโรก็ดีใจอยู่ดี
“เอ่อ จะรับกาแฟด้วยไหมครับ”
คุโรเผลอเอ่ยถามออกไป
ื
ี
ี
ื
ั
“น่นสินะ หลังจากน้เรามีเร่องท่ต้องคุยกันด้วย ชงมาเผ่อตัวเองด้วยเลยแล้วกัน
เดี๋ยวคุยกันที่นี่แหละ”
“คะ ครับ”
ื
ื
โล่งอกหน่อย พอวาจิใส่เส้อผ้าแล้วก็ดูจะพูดรู้เร่องข้น คุโรเองก็อยากให้เขาช่วย
ึ
42
