Page 50 - อ่านฟรี หนุ่มหมาป่าคือของหวานของท่านประธาน
P. 50
หน่มหมาปาคือของหวานของท่านประธาน
่
ุ
วาจิถามขณะหยิบกระเปาสตางค์ออกมาจากกระเปาด้านหลังกางเกง กิริยาท่าท ี
อย่างนั้นยิ่งท�าให้คุโรไม่ชอบหน้าชายที่ชื่อวาจิคนนี้มากกว่าเดิม
“ไม่เอาครับ มันเป็นอาหารส�าหรับพนักงานเสียมากกว่า ไม่ได้อยู่ในเมนูปกติ ท ี ่
ั
ส�าคัญกว่าน้นช่วยท�าอะไรสักอย่างกับตู้เก็บอุปกรณ์ของผมทีเถอะครับ ผมรู้สึกไม่ดีเท่าไร
ื
ี
ท่มันไปเช่อมกับบ้านคนอ่น ถ้าใครรู้เข้าว่าจู่ๆ มีผู้ชายแก้ผ้าเดินเข้ามาในร้านอาจจะส่ง
ื
ผลกระทบต่อจ�านวนลูกค้าด้วยครับ”
ั
ปกติก็แทบจะไม่มีลูกค้าอยู่แล้ว เขาเกือบจะหลุดพูดความจริงข้อน้นให้อีกฝ่าย
รู้เสียแล้ว คุโรรีบกลืนค�าพูดนั้นกลับลงไปในคอ
ั
ทว่าวาจิกลับหัวเราะร่าราวกับอ่านความในใจข้อน้นของคุโรได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
“ปกติก็ไม่มีลูกค้าอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ”
ถูกอีกฝ่ายตัดสินเข้าให้แล้ว
“มะ ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อยครับ”
ถึงจะไม่ค่อยมีแต่ก็มีบ้าง แม้จะมีแค่ไม่กี่คนจริงๆ ก็เถอะ
ิ
ั
แต่แบบน้นก็กลายเป็นว่า การท่วาจแก้ผ้าเข้ามาในร้านอาจเป็นผลดีมากกว่าผล
ี
เสียไปโดยปริยาย วาจิยิ้มกริ่มอย่างดีใจที่แก้แค้นเรื่องจินเจอร์เอลได้
“เอาเถอะน่า ร้านแบบนี้ก็ไม่น่าจะมีใครมาอยู่แล้ว”
“ร้านแบบนี้มันท�าไมครับ”
ั
ื
ี
ื
ี
“ฉันพูดเร่องจริง ก่อนอ่นเลยคือท�าเลไม่ดี ท่ฉันมาต้งโรงงานอยู่ใกล้ๆ น่ก็เพราะ
ั
มีบ้านคนและร้านค้าไม่มาก แต่ถ้าขับรถออกไปหน่อยก็มีห้างสรรพสินค้าแล้ว ดังน้นการ
มาเปิดร้านอาหารอยู่ในต�าแหน่งครึ่งๆ กลางๆ แบบนี้น่ะ ไม่มีทางเป็นที่นิยมได้หรอก”
ี
ั
ั
น่นเป็นเร่องท่คุโรเองก็คิดอยู่เหมือนกัน เพราะฉะน้นเขาจึงไม่อาจโต้แย้งได้ “แล้ว
ื
ก็” เมื่อเห็นคุโรเงียบ วาจิจึงว่าต่อ ยังมีเหตุผลอื่นอีกงั้นหรือ
“โตะเต้ยเกินไปท�าให้กินล�าบาก ถ้าเป็นคาเฟก็ว่าไปอย่าง แต่มันไม่สะดวกส�าหรับ
ี
46
