Page 55 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 55
เหลยเอินนำ
เหลยเอินนำ 53
อะไรมาก เพียงแค่ทิ้งประโยคหนึ่งไว้ด้วยเสียงเยือกเย็น...
“หัวใจหยกก้อนนั้น ข้าหมายตาไว้แล้ว”
หมอที่ซูหย่างเสียนให้ลุงชวนไปเชิญมานั้นเชี่ยวชาญเรื่องเอ็น ข้อต่อ
และกระดูก เขารู้จักกับ ‘ร้านฝูเป่า’ มานาน เครื่องมือรักษาที่ท่านหมอใช้ในการ
ช่วยผู้คนดัดกระดูกสันหลังอย่างด้ามงัด ด้ามดัด และที่ยึดท�าจากหยกทั้งสิ้น
ส่วนใหญ่ล้วนได้มาจากบิดาของนาง แม้ว่าตอนนี้ ‘ร้านฝูเป่า’ จะไม่ท�ากิจการแล้ว
แต่ก็มีซูหย่างเสียนคอยติดต่อให้ เครื่องมือรักษาที่ท่านหมอต้องการนั้นล้วนเป็น
ผลงานจากโรงงานแกะสลักหยกซึ่งหยวนต้าเฉิงเป็นผู้ดูแลอยู่
ระหว่างค�่าคืนนั้น หลังจากมื้อเย็นไม่นานเรือนหลังของ ‘ร้านฝูเป่า’
ยังคงมีแสงสว่างไสว
ความจริงแล้วออกจะสว่างเกินไปเสียด้วยซ�้า โดยเฉพาะบริเวณห้องรับรอง
ที่แขกคนส�าคัญนอนหลับในค�่าคืนนี้ ห้องรับรองมีตะเกียงน�้ามันประดับไว้ทั้ง
สี่มุม แต่โตะกลมกลางห้องก็ยังมีแสงเทียนร่วมให้ความสว่าง แสงตะเกียง
ส่องสว่างจ้าขับไล่ความมืดไม่ให้ย่างกราย แสงตะเกียงและแสงเทียนต่างพลิ้วไหว
ราวกับก�าลังสื่อสารกันอย่างเงียบเชียบ แสงจากตะเกียงสาดเข้าใส่แสงเทียน
ภายใต้ความเงียบสงัดนั้นกลับมีความอบอุ่นยากจะบรรยายก�าลังถาโถมดั่งสายน�้า
ไหลหลั่ง
เหตุผลที่คุณหนูของลุงชวนและป้าชวนต้องท�าให้แสงในห้องนี้สว่างจ้า
หากจะให้พูดตามตรง พวกเขาก็ยังมิค่อยเข้าใจเสียเท่าไร แต่ในเมื่อคุณหนูของ
พวกเขาก�าชับสั่ง พวกเขาจึงต้องท�าตาม
ดังนั้นในห้องรับแขกจึงสว่างไสว ทางเดินนอกห้องนั้นก็ประดับด้วยโคมไฟ
