Page 53 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร

เหลยเอินนำ 51
เหลยเอินนำ

สองคนของตระกูลยงซึ่งนั่งบริเวณซุ้มบวบที่ได้ยินเสียงต่างก็วิ่งเข้ามาในโถงเล็ก

“คุณหนู คุณหนู เกิดอะไรขึ้น” “เกิดอะไรขึ้น? เฮ้ย! ท�าไมนายท่านถึงล้ม
ลงไป”

“นายท่าน! เป็นอย่างไรบ้าง” “ยังจะถามอีก? ไม่เห็นหรือว่านายท่านถูก

ทับอยู่!”
ซูหย่างเสียนไม่มีกะจิตกะใจจะสนใจคนที่วิ่งเข้ามา

นางรีบรุดเข้าไป ทั้งที่เสียงยังสั่นเครือแต่นางก็ยังคงใช้น�้าเสียงปลอบโยน

“ท่านพ่อ อย่าดื้อนะเจ้าคะ ลุกขึ้นมาก่อน กระแทกเจ็บตรงไหนหรือไม่ ลุกขึ้นมา
ให้ข้าดู ท่านพ่ออย่าไปนอนทับคนอื่นเลยนะเจ้าคะ”

ท่านพ่อซูเงยใบหน้าอ้วนกลม สีหน้าค่อนข้างประหลาด เขายิ้มแห้งคล้าย

กับรู้สึกผิด
“ยายหนู พ่อไม่ได้กระแทกเจ็บตรงไหนหรอก แต่ว่าข้า...เหมือนว่าข้า

จะ...จะท�าหักเสียแล้ว...” เขาพูดเสียงอ่อย
“อะไรหักเจ้าคะ? เอ่อ...” ครั้นเห็นบิดาไม่ได้บาดเจ็บที่ใด นางก�าลังจะ

ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ยามนั้นท่านพ่อซูก็เคลื่อนร่างกายอ้วนท้วนออกเผย

ให้เห็นบุรุษที่ถูกเขาดึงตัวลงไปล้มทับ
บุรุษรูปงามหลับตาทั้งยังขมวดคิ้ว เม้มริมฝปากบางไว้แน่น เหงื่อเย็น

ผุดขึ้นบนหน้าผากขาวที่แปรเปลี่ยนเป็นสีแดง เห็นชัดว่าเขาก�าลังอดทนกับความ
เจ็บปวด

หลังจากนั้นบิดาของนางจึงค่อยๆ ปล่อยมือจากมืออีกฝ่าย แล้วเอ่ยเสียง

อ่อย “ยายหนู เหมือนข้าจะท�านิ้วเขาหักเสียแล้ว...”
นางเห็นนิ้วชี้และนิ้วกลางขวาของประมุขตระกูลยงบิดเบี้ยวผิดรูป เห็น

ชัดว่ากระดูกนิ้วเขาหักจริงๆ

“นายท่าน!”