Page 52 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 52
สลักใจเจ้ำประติมำกรักใจเจ้ำประติมำกร
50 สล
ไร้เหตุผล เอาแต่ใจตัวเองถึงเพียงนี้?
ที่เป็นแบบนี้ มีส่วนใดที่เหมือนกับคนที่นางนับถือกัน
คนที่บังคับยึดเอาของผู้อื่นนั้น ก็เป็นแค่...คนที่คบไม่ได้เท่านั้น!
ทันใดนั้นเสียงแหลมสูงก็โพล่งขึ้น...
“ไม่ได้!”
ซูหย่างเสียนมิได้เป็นคนเอ่ยปาก ความจริงแล้วนางเปล่งเสียงไม่ออก
ชั่วขณะ เพราะในหัวของนางยังมึนงง ไม่สามารถที่จะท�าอะไรได้ เจ้าของเสียง
แหลมสูงนั่นไม่ใช่นาง แต่เป็นร่างอ้วนท้วนที่นั่งกินถั่วหวานอย่างมีความสุขอยู่
ข้างๆ อย่างท่านพ่อซู
เรื่องที่เกิดขึ้นต่อจากนี้ล้วนแต่อยู่เหนือความคาดหมายของซูหย่างเสียน
คล้ายจะสมเหตุสมผล แต่ก็ยากจะคาดเดา
นางหยุดนิ่งอยู่กับที่ มองดูท่านพ่อของนางพุ่งร่างตุ้ยนุ้ยเข้าหายงเส้าไป๋
ที่เก็บหัวใจหยกไว้ใต้แขนเสื้ออย่างรวดเร็วราวกับปนใหญ่ที่จุดชนวนระเบิด
ท่านพ่อต้องการจะปกป้องนาง ไม่ยอมให้ผู้อื่นน�าของที่เป็นของนางไป
นางพอจะเข้าใจผู้เป็นพ่อ แต่การเข้าไปแย่งของกับอีกฝ่ายระยะประชิดนั้น มัน
อันตรายเกินไปแล้ว!
และก็เป็นอย่างที่คาด...
“ท่านพ่อ...” นางกรีดร้อง เพราะหลังจากท่านพ่อซูกระชากตัวยงเส้าไป๋
ส้นเท้าก็สะดุดกับส่วนมนโค้งของขาตั่ง ท�าให้ร่างอ้วนกลมเสียหลัก
ในช่วงเวลาอันรวดเร็วนั้นคล้ายกับนางจะเห็นว่าประมุขตระกูลยงขยับ
ศอกเพื่อช่วยยื้อท่านพ่อซูไว้ แต่ก็ไม่ทันกาล เขาถูกดึงให้ล้มลงไปกับตั่ง ไหล่เขา
กระแทกกับแผ่นหินที่ฝังอยู่ ซ�้ายังถูกร่างใหญ่ของบิดานางนอนทับอีก
นางได้ยินเสียงครวญของความเจ็บปวดอย่างชัดเจนและตกใจจนหน้าซีด
เสียงร้องของนางดังมาก ในตอนนั้นทั้งลุงชวน ป้าชวน รวมถึงผู้ติดตาม
