Page 59 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 59
เหลยเอินนำ 57
เหลยเอินนำ
มีเช่นกัน รอให้ท่านดื่มยาเสร็จแล้วพวกเราค่อยมาเจรจา ท่าน...ท่านอ้าปากสิ...”
ริมฝปากบางได้รูปเผยอออกเพื่อให้นางป้อนยาเข้าปาก
ซูหย่างเสียนป้อนยาทีละช้อนและคอยระวังที่ปากของเขา ไม่ให้ยาไหล
เลอะ
“เสร็จแล้ว” ไม่ช้ายาก็ลดลงจนเห็นก้นถ้วย นางถอนหายใจเฮือกหนึ่ง
และถือโอกาสหยิบผ้าจากในแขนเสื้อไปช่วยเช็ดมุมปากให้เขา เมื่อช้อนตาขึ้นก็
สบตากับดวงตางามของเขาที่มองนางตาไม่กะพริบพอดี
ช้าก่อน! นี่นางก�าลังท�าสิ่งใดกัน?
ปรนนิบัติเขาเหมือนกับเขาเป็นบิดาของนางก็มิปาน!
หัวใจของนางเต้นระรัว หน้าแดงไปถึงใบหู นางรีบหดมือกลับทันที “ข้า
จะไปช่วยรินน�้าให้”
นางวางถ้วยเปล่าพร้อมกับช้อนไว้บนถาดตามเดิมและลุกขึ้นรินน�้าอุ่น
ถ้วยหนึ่งเพื่อให้ยงเส้าไป๋ใช้กลั้วปาก ทั้งยังถือกระโถนแห้งที่สะอาดสะอ้านไปให้
เขาบ้วนน�้า
เรื่องลักษณะนี้นางปฏิบัติอย่างคล่องแคล่ว เพราะบ้านหลังนี้นอกจาก
ลุงชวนและป้าชวนที่คอยช่วยจัดการธุระต่างๆ และรับผิดชอบท�าความสะอาด
บ้างแล้ว ไม่มีสาวใช้คนอื่น นางจึงมักปรนนิบัติท่านพ่อซูเช่นนี้ประจ�า
ใครจะรู้ว่าหลังจากเก็บถ้วยและกระโถนได้ไม่นาน น�้าเสียงนุ่มทุ้มก็ถาม
ขึ้นตามหลังมา...
“ไม่เช็ดหรือ?”
นางหมุนตัวกลับไป เห็นมุมปากและคางของเขามีรอยเปอนจากการ
บ้วนปาก นางคิดว่าเขาจะจัดการด้วยตัวเองได้ เพราะแค่เช็ดด้วยแขนเสื้อสักสอง
สามทีก็สามารถลบคราบออกได้แล้ว ปรากฏว่า...เขาต้องการจะให้นางช่วยจัดการ
ให้ได้
