Page 35 - อ่านฟรี ซ่อนหาบุปผาแปลงโฉม
P. 35
อ้ำยถง
อ้ำยถง 33
“ข้าต้องรู้เหตุผลที่ข้าควรจะช่วยท่าน”
“ที่เวลาปกติข้าโอŽเจ้าช่างเสียแรงเปล่าเสียจริง ข้าไม่เคยคิดเล็กคิดน้อย
นั่นนี่กับเจ้าเลย” ยิ่งพูดหลินจ่างยวนยิ่งเศร้าใจ
เมื่อได้ยินดังนั้นหลินหยวนซีก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนแม่เลี้ยงขึ้นมาในทันที
คิดๆ ดูแล้วที่นางสามารถกลมกลืนเข้ากับยุคนี้ได้นั้นพี่รองมีส่วนช่วยอยู่มาก
ตอนนี้เห็นได้ชัดว่านางสามารถช่วยเหลือพี่รองได้ แต่นางกลับคิดว่าตนเองจิตใจ
ดีและมีคุณธรรมจึงไม่ยอมช่วยเหลือเขา นางก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกันแต่
โจวหมิงอันรู้ทั้งรู้ว่าพี่รองหมายตาจิ่งหยางจวิ้นจู่ แล้วเหตุใดถึงอยากจะยัดเยียด
จิ่งหยางจวิ้นจู่ให้นางอีก? ไม่ว่าอย่างไรนางก็รู้สึกว่าจวิ้นอŽองซื่อจื่อผู้นี้ก�าลังวางแผน
อะไรอยู่ แต่ทว่านางไม่ได้คุ้มค่าพอที่จะให้ผู้อื่นมาเล่นงานนางได้
“เอาละ ข้าจะช่วยท่าน แต่ข้าขอเตือนท่านว่าอย่าได้คิดว่ามันจะง่ายดาย
หากดอกไม้บนผาสูงดอกนี้เด็ดได้ง่ายป่านนี้ก็คงจะตกไปอยู่ในมือผู้อื่นตั้งนานแล้ว
ยังต้องรอให้ถึงมือท่านหรือ”
“เจ้าช่างท�าร้ายจิตใจข้าเหลือเกิน หรือว่าในสายตาของเจ้า ข้าเป็นคนที่
ผู้คนทั่วไปสามารถมาเปรียบเทียบได้?”
“ไม่ๆๆ พี่รองเป็นบัณ±ิตจวี่เหรินที่อายุน้อยที่สุดแห่งแคว้นเว่ย ผู้คน
ทั่วไปจะสามารถมาเทียบกับท่านได้อย่างไร” อายุของนางมากกว่าเขาเป็นเท่าตัว
ดังนั้นนางจึงป¯ิบัติติต่อเขาเหมือนเขาเป็นเด็ก และไม่ได้เห็นว่าเขาเป็นคนหนุ่ม
ที่มีความสามารถและรูปงาม
หลินจ่างยวนเชิดหน้าขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ
“พวกเจ้าสองคนอย่ามัวแต่แอบพูดกันไม่จบไม่สิ้นอยู่ตรงนั้น รีบมา
ได้แล้ว” โจวหมิงอันตะโกนเรียกพวกเขา
หลินจ่างยวนรีบกลับไปที่โตะหินแล้วประสานมือคารวะ “ข้าขอโทÉ
พี่ใหญ่โจวแทนเสี่ยวซีด้วย ท่านอย่าเห็นว่าปกติเสี่ยวซีเป็นคนกล้าหาญ เมื่อ
เขาอยู่ต่อหน้าหญิงงาม เขาจะมือไม้อ่อนไปหมด หากจวิ้นจู่พบเขาเกรงว่าจะ
หัวเราะเยาะเขาได้”
หลินหยวนซีชะงักฝ‚เท้าไปครู่หนึ่ง ปกติแล้วนางเป็นคนกล้าหาญหรือ?
