Page 48 - อ่านฟรี สำรับยาภรรยายอดรัก

ส�ำรับยำภรรยำยอดรัก�ำรับยำภรรยำยอดรัก
46 ส

ประณีตของตนเป็นอย่างมาก ทุกวันต้องถือคันฉ่องทองแดงเล็กๆ ส่องดูอยู่เป็น
นาน ไม่ว่าแต่ละวันรื่อฉิงกับจิ่นอินจะจับนางเป็นตุกตาแต่งตัวอย่างไร นางล้วน
ไม่คัดค้านใดๆ

ชาติก่อนเพราะใบหน้าอัปลักÉณ์นางจึงไม่กล้าซื้อเสื้อผ้าสวยๆ กลัวใส่
แล้วคนอื่นจะบอกว่าคนขี้เหร่ท�าแต่เรื่องพิสดาร จะเลือกแต่สีด�า สีเทา สีสัน
จ�าพวกที่ไม่สะดุดตาคน รูปแบบก็ยิ่งเรียบร้อยมิดชิด กางเกงขายาว กระโปรง
ยาวเป็นหลัก ถึงแม้เรียวขาทั้งคู่ของนางทั้งขาวกระจ่างทั้งตรงสวย แต่นางไม่เคย

นุ่งกระโปรงสั้นเลย กลัวเช่นกันว่าคนจะบอกข้างหลังสวยบาดใจ พอหันมากลับ
ดูไม่ได้
นางรู้สึกว่าตนต�่าต้อยมาก ต�่าต้อยมากจริงๆ บางครั้งยังหวังให้ตน

ไม่ต้องเกิดมาต้อยต�่าแบบนี้ เพราะฉะนั้นทุกวันนี้นางจึงมีความสุขมาก แม้
ไม่มีอินเทอร์เน็ตไม่มีโทรศัพท์มือถือ ไม่ค่อยมีความบันเทิงมากมาย ไม่มี
เครื่องปรับอากาศ ไม่มีร้านสะดวกซื้อที่เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่นางก็เหมือนปลาที่

ได้น�้า รู้สึกว่าได้มายังที่ที่นางควรมา
“พระชายา เดินมาครึ่งชั่วยามแล้วนะเพคะ พระองค์ยังไม่เหนื่อยหรือ”
รื่อฉิงค่อนข้างกังวล นายหญิงเพิ่งฟ„œนตัวไม่นาน ไม่อาจทนตรากตร�าได้

อันเฉิงเยียนกลับก้าวเท้าอย่างปลอดโปร่ง ยิ้มบางๆ “เดินอีกสักพักนะ”
ทุกวันหลังจากทานอาหาร นางจะเดินเล่นย่อยอาหารเสมอ
ในช่วงÄดูคิมหันต์ สวนดอกไม้ในจวนอ๋องเขียวครึ้มไปด้วยร่มไม้ ประดับ
ประดาด้วยมวลผกาเลอค่าหลากสีสัน ดอกมะลิ ดอกซ่อนกลิ่น ดอกประดู่เริ่ม

บานสะพรั่งเต็มสวน ส่งกลิ่นหอมฟุ้ง ดมแล้วอารมณ์เปลี่ยนเป็นเบิกบาน
อันเฉิงเยียนพารื่อฉิง จิ่นอินเดินทอดน่องกันไป ลมÄดูร้อนพัดเส้นผม

พลิ้วไสว รอบด้านอวลกลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้ เบื้องหน้าสาวใช้กวาดพื้น
หลายคนสุมไม้กวาดไม้ไผ่ไว้รวมกันและพูดคุยกัน บรรยากาศดูเหมือนก�าลังบอก
เล่าเรื่องลับสุดยอด
อันเฉิงเยียนเดินไป ชุดกระโปรงระพื้น คิ้วตาระบายยิ้ม สีหน้าอ่อนโยน

มีเสน่ห์ “พวกเจ้าคุยอะไรกันอยู่หรือ”