Page 47 - อ่านฟรี สำรับยาภรรยายอดรัก
P. 47
เจี่ยนอิง
เจี่ยนอิง 45
หลิงเฟิงทีหนึ่งถึงสามปี
“เจ้าไม่ตามหาอาอิงแล้ว?” เฟิงเฉียนมองฉินอี้ที่ก�าลังชงชาดุจเม¦คล้อย
สายน�้าไหล “เจ้าหลบอยู่ที่นี่ จะตามหาอาอิงได้อย่างไร?”
ฉินอี้และน้องสาว ฉินอิง ปีที่เขาอายุสิบเอ็ดนั้นเพราะอุทกภัยที่บ้านเกิด
จึงพลัดพรากจากกัน บิดามารดาก็ตายด้วยอุทกภัยครั้งนั้นทั้งคู่ เหลือเพียง
น้องสาวที่พลัดหลงไปในช่วงที่ลี้ภัย ฉินอี้ไม่เคยยอมแพ้ในการตามหาน้องสาว
ตลอดหลายปีมานี้ค้นหาทั้งในที่แจ้งที่ลับ หลายครั้งที่กลับไปบ้านเกิดเป็นการ
ส่วนตัวเพื่อหาคนแต่ก็คว้าน�้าเหลว
“ประสกกล่าวผิดอีกแล้ว” ฉินอี้ยกชาที่ตนชงไว้ ค่อยๆ จิบค�าหนึ่ง “อาตมา
ออกบวช หาใช่หลบซ่อน และอาตมาก็ไม่เคยถอดใจในการตามหาน้องสาว แค่
ช้าลงหน่อยเท่านั้น ถ้ามีวาสนาสุดท้ายย่อมต้องพบกัน”
เขาเป็นแม่ทัพ แม้การที่วรยุทธ์ถูกท�าลายจะไม่ได้กระทบกับชีวิตประจ�า
วัน แต่มันเท่ากับการสูญเสียสนามรบไป เขาไม่อยากกลายเป็นภาระของกองทัพ
ในเวลาส�าคัญที่สองทัพรบกัน อีกอย่างเขาก็ไม่ยินยอมอยู่ในเมืองกลายเป็นเพียง
หัวหน้าองครักÉ์หลวงแต่ในนาม ไม่ท�างานการให้ฮ่องเต้ต้องเสื่อมเสีย และ
ขอเพียงเขายังอยู่ในเมืองหลวง ฮ่องเต้ย่อมใช้สารพันวิธีท�าดีต่อเขาเป็นแน่ เขา
ไม่ขอสร้างป˜ญหาให้ฮ่องเต้ ขออยู่ใน°านะนักบวชที่ไม่ข้องแวะทางโลกเป็นหนทาง
ที่ดีที่สุด
จะอย่างไรเขาก็ไม่ได้แต่งงาน ไม่มีภาระที่บ้าน ทั้งน้องสาวคนเดียวก็ไม่มี
ข่าวคราวใดๆ พักผ่อนอยู่บนเขาหลิงเฟิงท�าสมาธิฝƒกตน เช่นนี้เขาจึงจะสามารถ
ค่อยๆ ลืมเลือนวันเวลาที่เคยควบม้าตะลุยสนามรบอย่างมีความสุขได้จริงๆ...
สิ่งที่มีป˜จจัยปรุงเเต่งขึ้นทั้งปวงเปรียบเสมือนมายาฝ˜นฟองอากาศ ดุจ
น�้าค้างดั่งสายฟ้าแลบ ควรพิศดูให้เห็นเป็นเช่นนั้น...
เฉิงเยียน... ตอนนี้ควรเรียกนางว่าอันเฉิงเยียน นางลุ่มหลงในรูปโฉมงาม
