Page 45 - อ่านฟรี สำรับยาภรรยายอดรัก
P. 45

เจี่ยนอิง 43
                                                               เจี่ยนอิง

                  ภายในห้องมีพระพุทธรูป เบาะรองนั่งกับโตะบูชาแสนธรรมดา ไม้จันทน์
           ขาวหอมกรุ่น ชาหอมก�าจาย กลิ่นหอมของชานั้นไม่ใช่กลิ่นของใบชาสูงค่าราคา
           แพงอะไร และกลอนคู่บนผนังก็เป็นของดาดๆ อย่างมากเช่นกัน บาทแรก ‘ทะเล

           ทุกข์ไร้ขอบเขต หันหลังกลับจึงคืนฝ˜›ง’ บาทหลัง ‘วางมีดสังหาร ส�าเร็จเป็นอรหันต์’
                  บุรุÉสองคนนั่งประจันหน้ากันเดินหมาก คนหนึ่งสวมหน้ากากครึ่งหน้า
           เหมือนหยินและหยาง ทว่าเผยนัยน์ตาทั้งคู่ที่เยือกเย็นยิ่ง เขาเดินหมากสีด�าที่
           เหมือนกับตัวเขามาก คล้ายว่าถึงอยู่ในสวนที่เต็มไปด้วยดอกไม้เบ่งบานมีสีสัน

           ในÄดูใบไม้ผลิ ก็ยากที่จะละลายความเย็นชาจากร่างของเขาได้
                  อีกฝ˜›งหนึ่งเป็นหลวงจีน โครงร่างเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ดุจมีดตัด คิ้วดาบ
           ตาหงส์ เป็นหลวงจีนที่ไม่เหมือนหลวงจีนเลยสักนิด มือเขานับลูกประค�าท่าทาง

           ผ่อนคลาย เดินหมากสีขาว
                  “คนก็ถึงชานเมืองแล้วไม่กลับเมืองไป มาที่นี่เพื่ออะไรกันแน่? ทั้งยังมา
           ทีห้าวัน ตั้งทัพใหญ่ป˜กหลักอยู่ที่ตีนเขา ใช้ได้ที่ไหนกัน?” ฉินอี้เอ่ยอย่างชืดชา

                  ฉินอี้เป็นชื่อของเขาเมื่อก่อน ตอนนี้ฉายาทางธรรมของเขาคือเหวยซิน
                  “ยังสามารถมาท�าอะไรได้เล่า” เฟิงเฉียนวางหมากตัวหนึ่งดักทางเดินของ
           หมากขาว ปากพูดเอื่อยๆ “ไม่ใช่มาเกลี้ยกล่อมให้เจ้าสึกรึ?”

                  ฉินอี้หลุบเปลือกตาต�่าซ่อนแววตา “ออกบวชแล้ว จะมีเหตุผลใดให้สึก
           เล่า นั่นย่อมเป็นการไม่เคารพพระพุทธองค์ ข้าคงไม่ท�าเรื่องไม่เคารพต่อพระ
           พุทธองค์หรอก”
                  เฟิงเฉียนดูตั้งใจจดจ่อ วางหมากบนกระดานหมากทีละตา ด้านหนึ่งก็

           เอ่ยว่า “เจ้าบวชพระทีหนึ่งสามปีเชียวนะ ยังไม่เบื่อหรือไร?”
                  “อมิตาภพุทธ” ฉินอี้ท่องนามพระพุทธองค์ “ประสกอย่าพูดส่งเดช อาตมา

           เป็นภิกÉุระดับสูง ไม่ใช่ภิกÉุทั่วไป”
                  นิ้วเรียวยาวของเฟิงเฉียนคีบหมากด�าไว้หนึ่งตัว วางลงอย่างไม่ลังเล
           แม้แต่น้อย “เจ้าไปบรรลุธรรมอะไรมา เกิดมาเท่ากับข้า ท�าไมถึงเป็นภิกÉุระดับ
           สูงได้เล่า?”

                  ฉินอี้หัวเราะ “ไม่คุยแล้ว ประสกความรับรู้เข้าใจต�่าต้อยนัก ไม่อาจเข้าใจ
   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50