Page 34 - อ่านฟรี เร้นรักแรงเสน่หา
P. 34
เร้นรักแรงเสน่หา
เดินออกจำกห้องทั้งๆ ที่พี่ชำยพูดกับเขำยังไม่จบ และก็ต้องชะงักฝีเท้ำ
เมื่อได้ยินค�ำสั่งเสียงเข้มของพี่ชำยว่ำ
“กลับบ้ำนก่อนเที่ยงคืน เข้ำใจไหมฟำทัส”
“อะไรกันครับ ให้ผมกลับก่อนเที่ยงคืนทั้งๆ ที่งำนเลี้ยงก�ำลังสนุก
งั้นหรือครับ” ฟำทัสร้องโวยวำย ไม่พร้อมท�ำตำมค�ำสั่งเผด็จกำรของ
พี่ชำย “ผมโตแล้วนะครับ พี่จะสั่งให้ผมกลับบ้ำนก่อนเที่ยงคืนไม่ได้”
“นำยเพิ่งอำยุสิบห้ำเท่ำนั้นนะฟำทัส”
ฮำรันขึงตำใส่ ส�ำหรับเขำแล้วเด็กอำยุสิบห้ำปีไม่ได้โตมำกพอที่
จะดูแลตัวเองได้ ยิ่งตกอยู่ในสถำนกำรณ์ล่อแหลม เป็นเป้ำหมำยของ
คนร้ำย ยิ่งท�ำให้เขำต้องเข้มงวดกับฟำทัสมำกกว่ำเดิม กระนั้นก็ไม่เคย
ปริปำกบอกให้ฟำทัสต้องล่วงรู้ถึงสถำนกำรณ์นี้ เพรำะเขำไม่อยำกให้
น้องชำยใช้ชีวิตอยู่ด้วยควำมหวำดผวำ
“สิบห้ำก็โตแล้ว” ฟำทัสเถียงกลับ ก่อนจะต่อรองกับพี่ชำย “ผม
ขอกลับตีสำมครับ”
“ค�ำสุดท้ำยคือพี่ต่อเวลำให้นำยอีกหนึ่งชั่วโมง กลับก่อนตีหนึ่ง
และห้ำมไปงำนเลี้ยงเอง ให้คนของพี่ไปส่งและรอรับกลับ”
“แต่...”
“ไม่มีแต่ ถ้ำนำยไม่ท�ำตำมเงื่อนไขนี้ก็เปลี่ยนชุดเข้ำนอนได้เลย”
ฮำรันเอ่ยอย่ำงเฉียบขำด ดวงตำคมกริบจ้องมองฟำทัสไม่ไหวติง
ไม่มีอ่อนข้อให้ และนั่นท�ำให้ฟำทัสต้องตอบรับอย่ำงไม่มีทำงเลี่ยง
“ก็ได้ครับ กลับไม่เกินตีหนึ่งครับ”
“ตำมนั้นฟำทัส ถ้ำนำยบิดพลิ้ว พี่จะตำมไปลำกคอนำยถึงบ้ำน
ของอัสมำนด้วยมือของพี่เอง”
“เผด็จกำรชัดๆ”
ฟำทัสเค้นเสียงต่อว่ำลอดไรฟัน ก่อนจะเดินออกจำกห้องนอน
โดยไม่มองหน้ำพี่ชำย เพรำะก�ำลังโกรธที่เข้มงวดกับเขำมำกจนเกินไป
32
