Page 38 - อ่านฟรี เร้นรักแรงเสน่หา
P. 38
เร้นรักแรงเสน่หา
เหมือนเดิม
“ท�ำยังไงดีญำดำ” หัวสมองใช้ควำมคิดอย่ำงหนัก หวำดกลัว
จนตัวสั่น และก็คิดได้ว่ำเธอต้องแจ้งให้ทำงโรงแรมทรำบ “เรำต้องบอก
รีเซฟชันของโรงแรม”
คิดได้เช่นนั้น ร่ำงบำงรีบออกจำกห้อง วิ่งลงบันไดจำกชั้นสำม
ลงมำยังชั้นหนึ่ง เพรำะโรงแรมเล็กๆ แห่งนี้ไม่มีลิฟต์ และด้วยควำม
รีบเร่งอยำกไปถึงชั้นล่ำงให้เร็วที่สุด เท้ำเล็กจึงลื่นไถลจำกขั้นบันไดจน
ร่ำงบำงเกือบร่วงลงมำ ดีที่คว้ำจับรำวบันไดไว้ได้ทันท่วงที
“โอ๊ยย...เกือบตกบันไดแล้ว”
ญำดำรินร้องโอดครวญหลังจำกคว้ำจับรำวบันไดได้แล้ว แม้เกือบ
พลำดท่ำตกบันได แต่ก็ยังคงวิ่งลงบันไดเหมือนเดิม
เมื่อมำถึงบันไดขั้นสุดท้ำยก็ตรงเข้ำไปหำพนักงำนต้อนรับของ
โรงแรม ทว่ำใบหน้ำงำมต้องซีดเผือดเพรำะไม่มีใครอยู่ที่เคำน์เตอร์สักคน
โรงแรมเล็กๆ มีพนักงำนต้อนรับประจ�ำเคำน์เตอร์แค่เพียงคนเดียว และ
ไม่ได้เฝ้ำอยู่ที่เคำน์เตอร์ตลอดเวลำด้วย
“ฮัลโหล มีใครอยู่ไหมคะ”
ญำดำรินตะโกนเรียกเป็นภำษำอังกฤษพลำงชะเง้อคอมอง เผื่อ
ว่ำพนักงำนต้อนรับอำจจะเข้ำห้องน�้ำอยู่ก็ได้ แต่ผ่ำนไปสองนำทีแล้วไม่มี
เสียงตอบกลับ หญิงสำวจึงตะโกนเรียกอีกครั้ง
“ฮัลโหล”
กำรตะโกนเรียกในครั้งที่สองก็ยังไร้ผล ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ กลับ
มำ และนั่นยิ่งท�ำให้ญำดำรินหวำดกลัวมำกกว่ำเดิม
หญิงสำวค่อยๆ ขยับเข้ำใกล้บำนหน้ำต่ำงของชั้นนั้น มือเล็กที่
เอื้อมไปแง้มม่ำนหน้ำต่ำงสั่นเทำอย่ำงเห็นได้ชัด และก็แทบปิดผ้ำม่ำน
ไม่ทัน เพรำะเมื่อมองลอดหน้ำต่ำงจำกชั้นล่ำงท�ำให้เธอเห็นดวงตำที่เป็น
ประกำยในควำมมืดของคนร้ำยอย่ำงชัดเจน
36
