Page 36 - อ่านฟรี เร้นรักแรงเสน่หา
P. 36
4
ญาดารินทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงภายในห้องพักขนาดเล็ก พลางถอนหายใจ
ดังเฮือกใหญ่เมื่อนึกถึงบุรุษชำวอำหรับที่เพิ่งแยกจำกกันไม่กี่นำทีที่
ผ่ำนมำ เธอไม่เคยเห็นชำวจอร์แดนดูหล่อเหลำและชวนให้ตกหลุมรัก
เหมือนเช่นฮำรัน
“คุณฮำรันหล่อและสง่ำงำมจริงๆ”
ญำดำรินอมยิ้ม ดวงตำคู่สวยเป็นประกำยขณะคิดถึงฮำรัน แต่
แล้วควำมคิดหนึ่งก็แล่นเข้ำมำในโสตประสำท จนหญิงสำวต้องตบแก้ม
ตัวเองเบำๆ พร้อมกับเค้นเสียงเตือนสติด้วย
“หยุดๆ ญำดำ เลิกคิดถึงคุณฮำรันได้แล้ว เขำอำจมีลูกเมียแล้ว
เธอห้ำมหลงรักคนที่มีครอบครัว มันเป็นบำปเป็นกรรม เข้ำใจไหม”
บอกตัวเองแล้วญำดำรินก็ถอนหำยใจยำวอีกเฮือกใหญ่ หยุด
คิดถึงใบหน้ำคมเข้มและดวงตำสีนิลคมกริบของฮำรันในทันที จำกนั้น
ก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงพลำงหยิบหนังสือโลนลี แพลนเน็ตมำอ่ำน
ประวัติศำสตร์อันยำวนำนนับพันๆ ปีของนครเพตรำต่อ
ด้วยนิสัยที่ชื่นชอบเกี่ยวกับเมืองโบรำณ สิ่งก่อสร้ำงในยุคเก่ำ
ท�ำให้หญิงสำวอ่ำนหนังสือเพลินกระทั่งลืมเรื่องอำหำรมื้อค�่ำ มำรู้สึกตัว
อีกทีเมื่อได้ยินเสียงท้องร้อง พอเหลือบมองเวลำก็เห็นว่ำเข็มนำฬิกำเดิน
เกือบถึงห้ำทุ่มแล้ว เธอวำงหนังสือลงพร้อมกับผุดขึ้นนั่ง บ่นอุบกับตัวเอง
เสียงอ่อยเพรำะถูกควำมหิวเล่นงำนอย่ำงเต็มที่
“หิวข้ำวชะมัด หวังว่ำร้ำนอำหำรของโรงแรมยังไม่ปิดนะ”
ญำดำรินลุกขึ้นเดินเข้ำห้องน�้ำ ล้ำงหน้ำล้ำงตำให้สดชื่นก่อนจะ
34
