Page 38 - อ่านฟรี บุพเพบาป 2 (เล่มจบ)

º
ºØ¾à¾ºÒ»Ø¾à¾ºÒ» 22

ในขณะที่อันเซ่าโหยวก�าลังฉงนสนเท่ห์อยู่นั้น จู่ๆ ใบหน้าหนึ่งก็ใกล้

เข้ามา สุ้มเสียงที่คุ้นเคย รอยยิ้มที่คุ้นเคย ดวงหน้าที่คุ้นเคย
“เย่า...” อันเซ่าโหยวก�าลังจะเอ่ยพูด แต่เพิ่งจะเปิดปากก็สังเกตได้ถึง

ความผิดปกติ

สุ้มเสียงนุ่มนวลใสกังวานในกาลก่อนไม่หลงเหลืออยู่อีกแล้ว เสียงที่

เปล่งออกมาในตอนนี้แหบแห้งต�่าพร่าราวกับเฒ่าชราไม้ใกล้ฝง เสียงน่าเกลียด

น่ากลัวยิ่ง ชวนให้คนสยองพองเกล้า
“นี่...”

ความตื่นตะลึงและงุนงงฉายวาบผ่านในดวงตาของอันเซ่าโหยว สีหน้า

แววตาทุกข์โศกล้วนอยู่ในสายตาของเย่าหลิงทั้งหมด
คนปกติอยู่ดีๆ ต้องมากลายเป็นแบบนี้ตลอดไป เย่าหลิงเองก็อด

เสียดายแทนเขามิได้ ในใจจึงเกิดความสงสารเวทนาขึ้นมาอย่างมิอาจห้าม

ถึงแม้อันเซ่าโหยวจะมิได้ถือว่าท�าดีกับเฉิงอินเท่าไรนัก แต่ก็มิได้มี

ความผิดหนักหนารุนแรงถึงขั้นนี้ กอปรกับคนผู้นี้ก็ยังประสบความส�าเร็จใน

กิจการสุรา พอต้องกลายเป็นแบบนี้ก็ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน
“เจ้าไม่มีอันตรายถึงชีวิตแล้ว วางใจเถิด” เย่าหลิงคลี่ยิ้มบางๆ ให้เขา

“เจ้าโดนพิษไม่ลึก ก่อนหน้านี้ก็อาเจียนออกมาแล้ว แล้วก็บาดแผลภายนอก

ด้วย พักผ่อนสักระยะก็คงหาย...แต่ว่าใบหน้ากับเสียงของเจ้า...เอ่อ...อาจจะ
ดีกว่าตอนนี้...เล็กน้อย”

ยิ่งเสียงของเย่าหลิงค่อยๆ แผ่วเบาลง อันเซ่าโหยวก็เริ่มเข้าใจ

สถานการณ์ของตน ขยับริมฝปากเบาๆ เอ่ยว่า “เพราะ เหตุใด...”

36