Page 29 - อ่านฟรี NEZ 1
P. 29
YUURI EDA
ปิดปากบ้างไม่ได้หรือไง เขาตะโกนอยู่ในใจ พาตัวเองไปยืนแถวริมหน้าต่างให้ไกลจากชาย
คนนั้น
“หาที่นั่งตามสบายนะ”
“ไม่ล่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจน่า”
“เปล่า”
“นายเป็นคนพูดน้อยเนอะ...ฮัด...”
จะจามอีกแล้วหรือ ทาคาเมะถอยหนีสองก้าว แต่ชายที่ถือหม้อกลับยกไหล่ค้าง
ไว้สักพักแล้วพึมพ�าว่า “อ้าว หายแล้วแฮะ” จากนั้นนั่งขัดสมาธิหน้าโต๊ะญี่ปุ่นธรรมดา
ตัวหนึ่ง ลงมือจ้วงบะหมี่จากหม้อ ซุปสีแดงนั่นดูอย่างไรก็น่าจะเผ็ดไม่เบา วิธีกินแบบไร้
สกุลรุนชาติท�าให้น�้าซุปกระเด็นไปทั่ว ซึมเข้าเสื่อทาทามิแสนสกปรก
ผู้ชายคนนี้น่ะหรือ?
ทาคาเมะรู้สึกสิ้นหวังขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขาดันแว่น พยายามปลอบตัวเอง
ให้สงบ นี่คือชายที่จะมาเป็นคู่หูเขา? คนที่จะมาท�างานด้วยกันเนี่ยนะ?
“อือ พอจมูกตันแล้วไม่ค่อยเผ็ดเลยแฮะ...นายที่อยู่ตรงนั้นน่ะ ระหว่างที่ฉันกิน
อยู่ แนะน�าตัวหน่อยสิ ซืด”
เสียงซืดตบท้ายไม่ใช่เสียงซดบะหมี่ แต่เป็นเสียงสูดขี้มูก “ฉันส่งประวัติส่วนตัว
ไปแล้ว” ทาคาเมะพูดรัวเร็วท่ามกลางความไม่พอใจที่ก่อตัวราวกับพายุหิมะ ไม่มีอารมณ์
จะใช้ค�าสุภาพอีกต่อไป
“ฉันไม่ได้ดู นายชื่ออะไร?”
“ทาคาเมะ คิซาชิ จบการศึกษาสูงสุดระดับ...”
“พอๆๆ เรื่องนั้นไม่ต้องหรอก ฉันไม่สน ประวัติการท�างานก็เหมือนกัน ฉัน
ต้องการคู่หูที่ใช้งานได้จริง คนที่ใช้ไม่ได้ไม่เอ...ฮัดเช้ย!”
ทาคาเมะเบือนหน้าหนีขณะใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากตัวเอง
ป่านนี้ในอากาศจะมีเชื้อโรคฟุ้งกระจายอยู่เท่าไรกัน แค่นึกก็ทนไม่ไหวจนต้อง
เปิดหน้าต่างไม้เบี้ยวๆ ให้อากาศถ่ายเท สายลมแห่งเดือนตุลาคมพัดเข้ามา ชายคนนั้น
บ่นอุบ “เปิดท�าไมเนี่ย มันหนาวนะ” ว่าแล้วก็หยิบคาร์ดิแกนลายเสือดาวปักเลื่อมที่กอง
27
