Page 24 - อ่านฟรี NEZ 1
P. 24
แม้จะเป็นค�าแนะน�าของผู้ที่เชื่อถือได้ แต่ CAS ก็ประหลาดเกินคาด การสอบ
สัมภาษณ์รอบสองที่ก�าลังจะเกิดขึ้น เขาไม่รู้เลยว่าจะต้องไปเจอใคร แล้วท�าอะไรบ้าง
รถไฟวิ่งกึงกังผ่าชุมชนที่อยู่อาศัย ตัวรางกับบ้านอยู่ใกล้กันมาก เดิมทีมันถูก
สร้างขึ้นเพื่อใช้รับ-ส่งสาธุชนที่มาวัด เห็นแล้วชวนให้หวนคิดถึงชอบกล แต่ที่ถูกคือ มัน
คงรู้สึกอย่างนั้นถ้าต้องบรรยายด้วยค�าพูดทั่วไป เพราะตัวทาคาเมะไม่ได้รู้สึกถวิลหาอะไร
ด้วยแม้แต่น้อย
สถานีที่เขาลงเป็นชานชาลาเล็กๆ
แถวนั้นห้อมล้อมด้วยแมนชั่น อพาร์ตเมนต์ และร้านค้าหน้าสถานี เป็นภาพที่
พบเห็นได้ทั่วไปตามซอกมุมของกรุงโตเกียว อาคารที่คล้ายกับโรงงานขนาดย่อมมีให้เห็น
อยู่ประปราย จะว่าไป ที่นี่อยู่ใกล้กับย่านคามาตะ
เขาปักหมุดที่อยู่เมื่อกี้ลงบนแผนที่ในสมาร์ทโฟน เลือกเส้นทางที่ใกล้ที่สุด
ทาคาเมะเป็นคนตัวสูง ซ�้ายังมีช่วงก้าวยาว เลยยิ่งเดินเร็วเข้าไปใหญ่ เด็กชายที่สะพาย
กระเป๋านักเรียนถึงกับเงยหน้ามองด้วยความตกใจตอนเดินสวนกับเขา
“.....”
ทาคาเมะขมวดคิ้วเมื่อมายืนอยู่หน้าที่หมาย
ความประทับใจแรกคือ ‘ยังอุตส่าห์ตั้งอยู่ได้อีกหรือ’ มันเป็นบ้านเดี่ยวฉาบปูน
ตรงหัวมุมถนน บางส่วนมีแผ่นสังกะสีปิดไว้ ผนังสีน�้าตาลอ่อนแตกเป็นรอยร้าวอยู่ใต้เถา
ไอวี่ สายไฟและท่อเลื้อยอยู่บนนั้น ราวกั้นหน้าต่างชั้นสองสนิมเขลอะ ถ้าเผลอไปจับคง
เจ็บไม่เบา บ้านหลังนี้สร้างมากี่สิบปีแล้วนะ เขารู้สึกว่ามันน่าจะอยู่มาเกินครึ่งศตวรรษได้
แล้ว
ชั้นล่างเหมือนจะเป็นร้านอะไรสักอย่าง ป้ายข้างหน้าเก่าจนแทบอ่านไม่ออก
‘OOOโดOบอOO’ ...เห็นแต่ค�าว่าโดกับบอเท่านั้น ไม่รู้สึกว่าคิดจะท�ามาค้าขายสักนิด ดู
จากบรรยากาศ คงจะเป็นร้านดื่มกินอย่างสแน็คบาร์หรือคลับอะไรท�านองนั้น
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
เขาล้วงมันออกมาจากกระเป๋าสูท ได้ยินเสียงที่คาดไว้ส่งมาตามสาย
“ถึงหรือยังคะ?”
“ถึงแล้วครับ”
22
