Page 22 - อ่านฟรี NEZ 1
P. 22
“...สรุปคือ คุณประเมินความเข้ากันของคนในบริษัทไม่ได้?”
“จะว่าคนในบริษัทมันก็...คือเขา...แหม เอาเป็นว่า คุณไปสอบสัมภาษณ์รอบสอง
ก่อนดีกว่าค่ะ ถ้าตกลงจ้างอย่างเป็นทางการแล้ว ฉันจะอธิบายให้ฟังอย่างละเอียดนะคะ”
เขาโดนเร่งให้ลุกขึ้น รับกระดาษเมโมมา บนนั้นเขียนที่อยู่ในเขตโอตะไว้ด้วย
ลายมือสวยงาม
“พยายามเข้านะคะ เท่าที่สัมภาษณ์มา คุณเป็นคนที่ดูมีความหวังที่สุดแล้วค่ะ”
“งั้นหรือครับ” เขาตอบด้วยค�าพูดที่วันนี้เอ่ยมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว
“อย่าหาว่าจู้จี้เลยนะคะ เวลามีคนชม ตอบว่า ‘ขอบคุณครับ’ ก็ดีนะคะ?”
“...ขอบคุณครับ”
“เมื่อกี้คงคิดอยู่ในใจใช่ไหมคะว่า ‘ค�าชมที่สมควรได้รับอยู่แล้ว ไม่จ�าเป็นต้อง
ขอบคุณ?’ ”
“.....”
เขาพูดไม่ออกเพราะที่ว่ามานั้นถูกเผง โอโทริเห็นก็หัวเราะ “ฮ่าๆๆ” ก่อนจะใช้
มือเล็กอวบอูมตบหลังเขาสองทีจนแว่นเอียง แถมเจ็บนิดหน่อย
“ไม่เป็นไรค่ะ! อยู่ที่นี่คุณพูดตามใจคิดได้เลย”
“...งั้นหรือครับ”
เขาเอ่ยพลางขยับขาแว่นให้เข้าที่แม้จะยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร โอโทริเปิดประตูให้
พร้อมรอยยิ้ม “อ๊ะ ยังข้องใจอยู่ใช่ไหมคะ”
“ฉันเองก็ชอบฟังความรู้สึกที่แท้จริงมากกว่าค�าขอบคุณที่ไม่ได้มาจากใจค่ะ ตอน
คุณถึงที่นั่น ฉันจะโทรไปนะคะ เอ่อ...เอ๊ะ ว่าแต่...คุณชื่ออะไรนะ”
ในที่สุดก็ถามเสียที
เขาก้มมองร่างเล็กป้อมของโอโทริแล้วตอบว่า “ทาคาเมะครับ”
“ทาคาเมะ คิซาชิ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ”
■ □ ■
ทาคาเมะเปลี่ยนรถไฟจากสายยามาโนะเตะเป็นสายของเอกชน
20
