Page 22 - อ่านฟรี! รักในความทรงจำ
P. 22

รักในความทรงจ�า


          หลังจากอาการเริ่มดีขึ้น เขาลองเอากระจกสองบานมาส่องสะท้อนเพื่อดูแผ่นหลัง ซึ่งก็
          พบว่าผิวหนังบริเวณนั้นทั้งบิดเบี้ยวและเหี่ยวย่นจนเละเทะไปหมด นับว่าเป็นเรื่องที่โหดร้าย
          มากส�าหรับเด็กอย่างเขา

                ก่อนหน้านี้พ่อกับแม่ต่างก็รักใคร่กันดี แต่หลังเกิดเหตุน�้าร้อนลวกฮารุครั้งนั้น
          ทั้งสองคนก็ทะเลาะกันบ่อยมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากนั้นไม่ถึงครึ่งปี ทั้งคู่ก็ตัดสินใจหย่าร้าง
          กัน แม่เป็นฝ่ายรับเลี้ยงฮารุ เขาจึงต้องย้ายมาเรียนที่โรงเรียนประถมแห่งนี้ตอนกลางเทอม
          ซึ่งตอนแรกทุกอย่างก็ราบรื่นไปด้วยดีไม่มีปัญหา

                ฮารุถือว่าเป็นเด็กหน้าตาหล่อเหลากว่าคนอื่น จึงได้รับความชื่นชอบจากเด็ก
          ผู้หญิงในโรงเรียนไม่น้อยเลยทีเดียว แต่เนื่องจากฮารุเป็นคนที่รักแรงเกลียดแรง เขาจึง
          เลือกที่จะไม่สุงสิงกับใครนัก และเพื่อนผู้ชายเองก็ไม่ค่อยสนใจเขาสักเท่าไรด้วยเหมือนกัน
                แต่แล้วชีวิตในโรงเรียนที่แสนสงบต้องกลับตาลปัตร เมื่อคาบเรียนวิชาว่ายน�้า

          ของฤดูร้อนมาถึง
                “เหวอ หลังของคิชิโมโตะเน่าเฟะเลย”
                ค�าพูดของทานากะ โคจิเพียงประโยคเดียว สามารถเรียกสายตาของคนทั้งห้อง
          เปลี่ยนเสื้อให้มารวมอยู่ที่แผ่นหลังของฮารุได้

                รอยแผลเป็นเหี่ยวย่นจากน�้าร้อนลวกพาดยาวตั้งแต่ไหล่ขวาลงไปจนถึงบริเวณ
          สะโพก ทุกคนท�าหน้าเหวอไปชั่วขณะก่อนจะรีบหลบสายตากันพัลวัน มีทั้งคนที่ไม่หัน
          กลับมามองอีกเลย และคนที่หันรีหันขวางพยายามแอบมองโดยไม่ให้เขารู้ตัว ทุกคนท�าท่า
          ล�าบากใจเพราะไม่รู้ว่าจะแสดงปฏิกิริยาตอบสนองอย่างไรดี มีแค่ทานากะกับกลุ่มเพื่อน

          เท่านั้นที่แสดงท่าทีรังเกียจออกมาอย่างโจ่งแจ้ง ฮารุจึงรีบออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อไปโดย
          เร็ว
                ระหว่างที่เด็กๆ ก�าลังช�าระล้างร่างกายอยู่ข้างสระ นักเรียนทุกคนพากันส่งเสียง
          อื้ออึงพลางผลักเกี่ยงกันไปมาด้วยท่าทีเย็นชา ฮารุแกล้งท�าเป็นไม่สนใจว่าเกิดช่องว่าง

          ขึ้นเล็กน้อยรอบๆ ตัวเอง และหลังจากที่ทุกคนวอร์มอัพร่างกายกันเสร็จแล้ว ก็ถึงเวลา
          เตรียมตัวลงสระ....
                “เอ๊ะ ถ้าลงน�้าแล้วมันจะไม่ติดต่อมาถึงเราเหรอ”
                ทานากะกับเพื่อนๆ ซึ่งอยู่แถวหน้าหันหลังกลับมามองฮารุ เด็กชายกล่าวเสียงดัง


                                         20
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27