Page 37 - อ่านฟรี ตราบที่หัวใจเพรียกหา
P. 37
ซากาอิท�าหน้าขื่น แต่มันก็เป็นอดีตที่โอมิสามารถเอามาพูดล้อเล่น
ได้แล้ว แม้จะปนเยาะหยันตัวเองก็ตาม
แม่หายตัวไปจากลูกวัยมัธยมต้น ที่ผ่านมาจนถึงตอนนั้นเธอ
ทิ้งๆ ขว้างๆ เขาอยู่แล้วก็จริง แต่อยู่มาวันหนึ่งเธอก็หายตัวไปแบบ
ไม่มีปีมีขลุ่ย กระทั่งข้าวของเสื้อผ้ายังทิ้งเอาไว้ และไม่บอกลูกชาย
สักค�า ชีวิตของแม่ลูกยากจะเรียกว่าสมบูรณ์พร้อม เงินเก็บก็ไม่มี
สิ่งที่หลงเหลืออยู่มีเพียงเงินที่ลูกชายมีติดตัวนิดหน่อยเท่านั้น
โอมิในวัยสิบสี่ปีไม่ได้ไปโรงเรียนให้เป็นเรื่องเป็นราว เขาเดิน
เตร็ดเตร่ในย่านการค้าและพึ่งพาผู้ใหญ่ที่ให้ ‘เงินค่าขนม’ แลกกับ
การให้เขาท�าบางอย่าง เหตุที่เขาหาเลี้ยงชีพด้วยผู้ชายอาจเป็นอิทธิพล
จากแม่ที่เคยท�างานเป็นสาวนั่งดริงก์ก็ได้ ตอนนี้ก็อ่อนใจอยู่หรอก
ว่าตัวเองช่างหุนหันพลันแล่น แต่สมัยนั้นเขาไม่รู้จักวิธีอื่นให้มีชีวิต
อยู่ต่อไปได้
ซากาอิคือผู้มีพระคุณที่มาพบโอมิในตอนนั้น โอมิจึงไม่มีเรื่อง
ต้องปดบังอีกฝาย ถึงอย่างนั้นก็เถอะ การเอ่ยข้อเท็จจริงด้วยการ
แสร้งวางท่าห้าวหาญโดยไม่จ�าเป็นจนเป็นเหตุให้ซากาอิต้องท�าหน้า
ขื่นขมนั้น คงเป็นหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าโอมิยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่
“หรือว่านายเลื่อนการย้ายส�ามะโนครัวออกไปก่อนเพราะสาเหตุ
นั้น”
ซากาอิเดาความจริงที่โอมิพยายามหลีกเลี่ยงได้ถูกต้องดังคาด
ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มเฝือนเมื่อได้พิสูจน์อีกครั้งว่า ต�ารวจสืบสวนเป็น
คนเฉียบแหลมชนิดไม่เข้ากับหน้าตาที่ดูอบอุ่นอ่อนโยน
35
