Page 34 - อ่านฟรี ตราบที่หัวใจเพรียกหา
P. 34
ว่ามันคือชะตาฟาลิขิต พอเห็นโอมิหลุบตาท�าหน้าเศร้า ซากาอิก็ย่น
หัวคิ้วถามว่า “เป็นอะไรไป”
“เอ่อ ผมแค่คิดว่าตัวเองเกี่ยวพันใกล้ชิดกับองค์กรนั้นอย่างไร
ก็ไม่รู้นะครับ”
“ก็เคยเกิดคดีใหญ่ถึงขนาดนั้นนี่นา แถมนายยังรู้จักกับคนที่
เป็นแกนของคดีนั้นด้วย ช่วยไม่ได้หรอก”
ซากาอิท�าหน้าเหมือนอยากบอกว่า ปานนี้แล้วยังจะคิดมาก
อะไรอีก โอมิจึงพูดอึกอักว่า “เปล่า ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น”
เมื่อเห็นท่าทีของเขา ต�ารวจสืบสวนผู้เปรียบได้กับตัวแทนของพ่อ
แม่และมีนิสัยช่างสังเกตย่อมท�าตาเป็นประกายวาบขึ้นมาอยู่แล้ว
“นายอ�้าอึ้งมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ ตกลงมันอย่างไรกันแน่ เกิด
อะไรขึ้น”
ทีแรกโอมิตั้งใจจะกลบเกลื่อน แต่แล้วก็ตัดใจเพราะรู้ว่าไม่มี
ทางส�าเร็จ หรือพูดให้ถูกคือตัวโอมิเองอาจอยากให้ซากาอิสังเกต
เห็นอยู่แล้วก็ได้ ไม่อย่างนั้นคงเฉไฉและปันหน้าได้สมบูรณ์แบบ
กว่านี้
ท้ายที่สุดแล้วตัวเองก็ยังไม่รู้จักโตอยู่ดี เขาก�าหมัดแน่นโดย
ไม่รู้ตัว โอมิเลียริมฝีปากที่แห้งผากหลายครั้งก่อนเปดปากพูด
“คุณซากาอิ แม่ของผมอาจเคยอยู่ในองค์กรนั้นก็ได้นะครับ”
“ว่าไงนะ!?”
เมื่อเห็นซากาอิเบิกตาโพลงด้วยความตกตะลึง โอมิก็พยักหน้า
ช้าๆ
32 ตราบที ่ หัวใจเพรียกหา
