Page 35 - อ่านฟรี ตราบที่หัวใจเพรียกหา
P. 35
“เรื่องนั้น...เอ่อ เป็นความจริงเหรอ”
“ดูเหมือนมิชิมะจะไปเจอรูปถ่ายสมัยก่อนเข้าน่ะครับ แต่ผม
เองก็ยังไม่ได้ฟังว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไร”
โอมิลังเลว่าควรเริ่มเล่าจากจุดไหนดี ทว่าสุดท้ายก็ตัดสินใจ
เล่าข้อเท็จจริงที่ได้รู้วันก่อนเป็นอันดับแรก
แม่ที่หายสาบสูญไปตั้งแต่สมัยเขายังเรียนมัธยมต้นมีชื่อว่า
โคยามะ อาคิโกะ แม้ขณะนี้โอมิก็ยังท�าใจได้ไม่เต็มร้อยเกี่ยวกับเรื่อง
ที่เธอหายตัวไปกะทันหัน
เขาคิดถูกแล้วที่ปล่อยให้ความทรงจ�าเลือนรางไปเพราะไม่มี
หนทางท�าอะไรได้ ถึงต้องลิ้มรสชาติความกังวลที่ตัวเองไร้ญาติ
ขาดมิตรตั้งแต่อายุสิบกว่าปี ผู้บังคับบัญชาที่อยู่ตรงหน้าในขณะนี้
และคนรักก็ช่วยให้เขายืนหยัดขึ้นได้ทีละนิด
แตกลับมีเบาะแสโผลขึ้นมาเอาปานนี้
ความรู้สึกในตอนนี้หนักหน่วงกว่าความยุ่งยากใจธรรมดา
พอเขาถอนหายใจโดยไม่รู้ตัว ซากาอิก็ท�าหน้าเครียดให้เห็น
“เจอรูปถ่ายที่ไหนน่ะ...ไม่สิ มันเป็นเรื่องจริงแน่หรือเปล่า”
ท่าทางซากาอิดูวิตก ซึ่งนับว่าหาได้ยากจากชายผู้คอยดูแล
โอมิมาเนิ่นนานจนแทบจะเป็นพ่อให้แทนอยู่แล้ว...ไม่สิ โอมิใช้
เวลากับเขามานานยิ่งกว่าพ่อแม่เสียอีก อีกฝายพยายามข่มกลั้น
ความวิตก แต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงความขื่นขมในน�้าเสียง
น่าแปลกที่เรื่องนั้นท�าให้โอมิสงบใจลงได้เล็กน้อย เขาผุด
ยิ้มบาง
33
