Page 37 - อ่านฟรี NEARLY EQUAL เมื่อรักของเราไม่เท่ากัน
P. 37
YUU NAGIRA
ตัวเองได้ในระดับกลางๆ ก็พอแล้ว อยู่คนเดียวเหงาก็จริง แต่อยู่คนเดียวก็สบายใจดี
‘โทษทีที่พูดจาอวดดี ทั้งที่ฉันขอให้นายท�างานด่วนแท้ๆ’
‘ไม่ต้องขอโทษหรอก ขอบคุณที่เป็นห่วง’
ต่างฝ่ายต่างกล่าวสวัสดีปีใหม่แล้ววางสาย นิอิอ่านไฟล์คร่าวๆ
ในกรณีบทความของนักเรียนมัธยมปลาย หัวข้อเป็นเรื่องรอง ปัจจัยส�าคัญ
ยิ่งกว่าคือความชัดเจนในการยืนกรานความคิดของตัวเอง แต่เนื่องจากเด็กวัยนี้ยังไม่ได้
รับการฝึกฝนให้จดจ่อทางความคิดอย่างเต็มที่ ประเด็นการโต้แย้งจึงมักจะสะเปะสะปะเอา
กลางคัน ด้วยความที่ต้องแก้ไขเนื้อหาโดยรวม ไม่ใช่เพียงส่วนใดส่วนหนึ่ง การตรวจแก้
บทความจึงเป็นงานที่ยุ่งยาก
ในทางกลับกัน เขาก็รู้สึกโล่งอกที่มีกิจกรรมให้ท�าในช่วงสิ้นปีจนถึงขึ้นปีใหม่ อยู่
คนเดียวก็อิสระและสบายใจดีหรอก แต่พอได้หยุดยาว บางทีเวลาก็เหลือเฟือจนไม่รู้จะ
ท�าอะไร เขายกมือเท้าคางมองหน้าจอ จากนั้นก็ปิดคอมพิวเตอร์แล้วลุกขึ้นยืน
ตอนออกไปที่ย่านร้านค้า เห็นคนมาพร้อมครอบครัวกันเยอะเพราะเป็นช่วงสิ้นปี
ใช่ว่ารังเกียจรอยยิ้มที่เบ่งบานบนใบหน้าคนเหล่านั้น แต่เวลาเห็นเยอะเกินไปก็พาน
อึดอัดจนหายใจไม่ออก เขาหยิบโซบะข้ามปีส�าหรับรับประทานตอนสิ้นปีและอาหารปีใหม่
แพ็กเล็กลงตะกร้า ขณะยืนกลัดกลุ้มหน้าชั้นวางโมจิกับผงคินาโกะ ชายร่างสูงก็มายืนข้างๆ
“ผมเข้าใจว่าท�าไมถึงลังเลนะ”
พอเงยหน้ามองด้วยความตกใจ ก็เห็นคุนิทาจิท�าหน้ายุ่งจ้องชั้นวางของ
“โมจิชอบเหลือเยอะเนอะครับ จะเอามาท�าโซนิ อย่างเดียวก็เบื่อ เลยลังเลว่าจะ
3
ซื้อผงคินาโกะด้วยดีไหม แต่นึกไม่ออกว่าจะเอาผงคินาโกะมาท�าอะไรนอกจากโมจิคินาโกะ
มันก็เลยลังเลว่าจะซื้อดีหรือเปล่า ผมพูดถูกไหมครับ”
ถูกต้องตามนั้นทุกประการ นิอิจึงพยักหน้าหงึกหงัก
“ออกมาซื้อของส�าหรับปีใหม่หรือครับ”
“อือ อาจารย์คุนิทาจิก็ด้วยหรือครับ”
“ผมมาซื้อข้าวเย็นส�าหรับเย็นนี้ เพราะผมจะไปบ้านน้องสาวช่วงสิ้นปียาวจนถึง
3 อาหารปีใหม่ เป็นซุปที่ประกอบด้วยโมจิและผัก
33
