Page 42 - อ่านฟรี NEARLY EQUAL เมื่อรักของเราไม่เท่ากัน
P. 42
่
NEARLY EQUAL เมือรักของเราไม่เท่ากัน
‘ขอโทษครับที่ไม่ได้ติดต่อไปนาน’
‘อย่าพูดจาเหมือนคนอื่นคนไกลสิ น้าได้ยินเสียงเธอก็โล่งอกแล้วละ’
เมื่อได้ยินส�าเนียงบ้านเกิด มันชวนให้แสลงหูและคิดถึงความหลัง นิอิกลับ
บ้านเกิดเฉพาะเวลาไปไหว้หลุมศพของพ่อแม่ ไปทีไรก็พักโรงแรม ไม่ได้พักบ้านน้า นอกจาก
นั้นเขาก็อยู่โตเกียวคนเดียวทั้งช่วงโอบ้งและปีใหม่
ขณะใช้ชีวิตอย่างอิสระและโดดเดี่ยว มีเฉพาะน้าเท่านั้นที่โทรมาหาเป็นครั้งคราว
ส่วนมิจิรุผู้เป็นสาเหตุให้นิอิถูกไล่ออกจากบ้านน้านั้นแต่งงานเมื่อสองปีก่อนและ
กลายเป็นคุณแม่ลูกหนึ่งแล้ว จ�าไม่ได้ว่าครั้งที่เท่าไร แต่ตอนไปไหว้หลุมศพ เธอขอโทษ
เขาเกี่ยวกับเหตุการณ์ในตอนนั้น เมื่อเห็นว่านิอินิ่งเงียบโดยไม่อาจเอ่ยว่าช่างเถอะหรือฉัน
ไม่ให้อภัยเธอหรอก ดวงตาของมิจิรุที่มองเขาก็ฉายแววเศร้าสลด
‘ตอนนั้นฉันชอบยาสุอากิคุงจริงๆ’
นิอิรู้สึกอิจฉาอย่างบอกไม่ถูกที่เห็นมิจิรุแหงนมองฟ้าเหมือนนางเอกในภาพยนตร์
โรแมนติก อิจฉาความเข้มแข็งของเธอที่ท�าให้ตัวเองดื่มด�่ากับอารมณ์อ่อนไหวเพราะ
ความรักในอดีตได้ อิจฉาความสามารถในการใส่ฟิลเตอร์อันหวานเลี่ยนให้กับความทรงจ�า
และตัดต่อมันตามสะดวกโดยไม่ล่วงรู้ถึงความเจ็บปวดของคนอื่นเลย
เขาทิ้งของช�าร่วยที่ได้รับในพิธีแต่งงานของมิจิรุลงถังขยะไปแล้ว ร�าคาญตัวเอง
ที่เจ็บในอกนิดๆ ตอนทิ้ง รู้สึกชื่นชมคนที่ทิ้งอะไรโดยไม่ให้เหลือแม้แต่เส้นผมได้เมื่อ
ตัดสินใจแล้วว่าจะทิ้งมัน
‘รักษาสุขภาพด้วยนะ ถ้ามีอะไรก็ติดต่อมาได้เลย’
‘ขอบคุณครับ คุณน้าก็รักษาสุขภาพเช่นกันนะครับ’
ทั้งคู่แลกเปลี่ยนค�าอ�าลาตามรูปแบบมาตรฐานแล้ววางสาย นิอิวางโทรศัพท์
มือถือไว้บนโต๊ะ อดกลั้นอยู่พักใหญ่ ก่อนจะทนไม่ไหวจนต้องนั่งกอดเข่าแล้วฟุบหน้าลง
กับมัน
เขาไม่ชอบรับโทรศัพท์จากน้าเลย เคียดแค้นอีกฝ่ายไม่ลงเพราะรู้อยู่แก่ใจว่าโดย
แก่นแท้เธอเป็นคนใจดี ความเกี่ยวพันทางสายเลือดชวนให้หวนหาอดีต และความรู้สึก
หวนหาอดีตก็น�ามาซึ่งความเปลี่ยวเหงา
ตกบ่ายนิอิออกจากบ้าน ตอนไปถึงสถานี คุนิทาจิมาถึงแล้ว เสื้อโค้ทผ้าขนสัตว์
38
