Page 48 - อ่านฟรี รักเมื่อวันวาน
P. 48
่
รักเมือวันวาน
ที่ท�าให้ทุกคนยอมรับว่าแบบนั้นก็ต้องตกหลุมรักอยู่แล้วไม่ได้เรอะ?”
แก้มของทาคาระพลันร้อนวูบ รู้สึกว่าตนเองช่างไร้สาระและตื้นเขิน เขาได้แต่จ้อง
มองอีกฝายโดยไม่อาจตอบค�าใด ทันใดนั้นสีหน้าของรุ่นพี่มายะจังก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยน
“อย่าหัวเราะนะ?”
“เอะ?”
“จุดเริ่มต้นที่ท�าให้ชอบสุวะ ถ้านายไม่หัวเราะ ฉันจะบอกให้ก็ได้”
“ไม่หัวเราะหรอก”
ทาคาระรีบพยักหน้า
“เพราะโดนบอกว่าน่ารัก”
“เอะ?”
“เพราะโดนบอกว่าน่ารักไงล่ะ”
รุ่นพี่ทวนซ�้าด้วยท่าทางหงุดหงิด
“...น่ารัก?”
ทาคาระเผลอขมวดคิ้ว
“ถึงฉันจะไม่น่ารักสักกะนิดก็เถอะ”
รุ่นพี่มายะจังเบือนหน้าไปทางอื่น มีเพียงสีแดงซ่านบนแก้มบูดบึ้งเท่านั้นที่
แจ่มชัดท่ามกลางอากาศยามเช้าอันใสกระจ่าง
“ไม่มีเหตุผลพิเศษอะไรทั้งนั้น ตอนท�างานพิเศษขนวัสดุมีดินติดปลายจมูกฉัน
สุวะเลยบอกว่ามีดินติดอยู่นะแล้วใช้แขนเสื้อเช็ดให้ พอฉันขอบคุณ หมอนั่นก็บอกว่า
น่ารัก แค่นั้นแหละ... ที่ท�าให้ฉันเริ่มสนใจขึ้นมา”
“...อา”
รู้สึกเหมือนจะเข้าใจ แค่นั้นก็เพียงพอส�าหรับก้าวแรกแล้ว
จุดเริ่มต้นที่ทาคาระเริ่มสนใจรุ่นพี่มายะจังเองก็คล้ายกัน ทั้งใบหน้าด้านข้างตอน
ที่พึมพ�าว่า “ใช่แล้วล่ะ” หรือต่างหูสีทองที่เรียงกันสามเม็ดล้วนไม่ใช่ ‘เรื่องดีๆ’ เลยสักนิด
การผลิบานและเติบโตโดยไม่สนใจความเห็นเจ้าตัวเช่นนั้นเอง คือสิ่งที่เรียกว่ารัก
“เอาเถอะ นายคงไม่เข้าใจหรอก...”
รุ่นพี่มายะจังพูดขณะมองถุงขยะที่ฉีกขาด
46
