Page 47 - อ่านฟรี รักเมื่อวันวาน
P. 47
YUU NAGIRA
สามารถต�าหนิคนรักที่นอกใจได้ เขาหลงรักสุวะถึงเพียงนั้น
ทาคาระรู้สึกว่าตนเองช่างโง่เง่าเหลือเชื่อ
มาที่แบบนี้แต่เช้าตรู่ คาดคั้นถามสาเหตุว่าท�าไมถึงไม่โกรธ เขาต้องการท�าอะไร
กันแน่นะ ท�าเรื่องแบบนี้ไปก็รังแต่จะท�าให้อีกฝายสูญเสียจุดยืนไปก็เท่านั้น
“...ให้ตายเถอะ”
เขาพึมพ�าอย่างอ่อนแรง รู้ตัวว่าก�าลังท�าหน้าตาบูดบึ้งเหมือนเด็กๆ
“ผมก็อยากมีแฟนบ้าง”
พอบ่นพลางมองปลายเท้าตัวเอง อีกฝายก็ตอบกลับมาว่า “อย่างนายหาได้สบาย
อยู่แล้ว” ค�าพูดนั้นบ่งบอกว่าเป็นเรื่องของคนอื่นโดยสิ้นเชิง ทาคาระถอนหายใจอย่างนึก
สมเพช
“จุดเริ่มต้นคืออะไรเหรอ?”
เขาเงยหน้าขึ้นอย่างเชื่องช้า
“หืม?”
“จุดเริ่มต้นที่ท�าให้ชอบสุวะ”
ทาคาระรู้ว่ารุ่นพี่มายะจังเป็นฝายสารภาพรัก แสดงว่าต้องมีเหตุการณ์พิเศษ
บางอย่างที่ท�าให้รู้สึกชอบขึ้นมาอยู่แน่นอน เขาอยากฟังเพื่อที่จะยอมรับ หากยอมรับได้
ก็คงปลอดโปร่งขึ้นบ้าง
“หมอนั่นคงมีข้อดีสักอย่างที่สุดยอดจนลบล้างส่วนที่ไม่ได้เรื่องไปจนหมดอยู่
สินะ?”
พอถามออกไป รุ่นพี่มายะจังก็ท�าหน้าพูดไม่ออกบอกไม่ถูก หลังจากกอดไม้กวาด
ครุ่นคิดเงียบๆ ครู่หนึ่ง รุ่นพี่ก็พึมพ�าว่า “นั่นสินะ...” เสียงแผ่ว
“ฉันเห็นหมอนั่นช่วยลูกแมวที่ถูกทิ้งไว้ข้างทางตอนที่ฝนตกหนัก”
“เอะ?”
“ฉันเห็นหมอนั่นลุกให้คุณยายหลังค่อมนั่งบนรถเมล์ที่ทุกคนแกล้งหลับ เวลาที่
ฉันหดหู่ หมอนั่นก็ช่วยฉันไว้ด้วยการพูดจาอ่อนโยนออกมาง่ายๆ”
รุ่นพี่มายะจังพูดเสียงโมโนโทนก่อนหันมาหา
“ขอแค่มี ‘เรื่องดีๆ’ ท�านองนั้นก็พองั้นสิ? คนเราจะชอบใครสักคนโดยไม่มีเรื่อง
45
