Page 33 - อ่านฟรี บ่วงสวาทคนเถื่อน

พิมพชนก 31

“แคนี้เองลําบากตรงไหน” มากกวานี้พี่ก็ทําเพื่อลินได ประโยคหลังถูกเก็บ
ไวในใจ เขาอยากพูดออกไปจริงๆ หากแตยิ้มกลบเกลื่อนสิ่งที่อยากพูด

“งั้นลินไปชงกาแฟนะคะ ของพี่อธิปกาแฟสองนํ้าตาลหนึ่งครีมหนึ่งเนอะ...
เทาที่ลินจําได” เธอพยายามจําแมไมไดเอามาใสใจมาก เคยเห็นเขาชงก็กะประมาณเอา

“ใชๆ” แสดงวาสาลินใสใจในตัวเขา ไมอยางนั้นคงจําสูตรกาแฟที่เขาดื่ม
ไมได

เชฟหนุมแอบปลื้มเก็บรอยยิ้มไมไหว เดินยิ้มคางไปหยิบจานกับชอนผาน
หนาปลาทูที่ยืนอยูขางกาน

“ดูกาน แกดูสิกาน ดู” ปลาทูหมั่นไสมองตามผูชายที่ยิ้มจนแกมฉีกถึงใบหู
สะกิดใหกานดู “นี่ดูสิอีกาน” เรียกกานเฉยๆ ยังนิ่งเลยเรียกคํานําหนาชื่อซะเลย “เอา
อีนี่ ยิ้มหาอะไรนักหนา” โมโหตั้งแตกาวเขามาในครัวแลวแมนี่ยังไมมีทีทาจะหุบยิ้ม

มันอะไรนักหนา วันนี้เจอแตคนยิ้มคาง มีแตหลอนสินะหารอยยิ้มยากยิ่งกวางมเข็ม
“หา...วะ...วาไงปลาทู” กานรูสึกตัว

“แก...ดูนั่นสิ ดู” ปลาทูแทบอยากกระโดดถีบยอดหนาสาลิน ไมก็ลากไปตบ
กลางสี่แยกที่ไหนสักแหงที่มีคนเดินพลุกพลาน “ดูอะไรวะแก” กานไมเขาใจ กําลัง

ตกอยูในภาวะทิ้งตัว
“ดูพี่อธิปกับนางลินสิ”

“ไมเห็นมีอะไร ฉันกับแกก็เห็นแบบนี้แทบทุกวัน พี่อธิปซื้อขนมมากินกับ
กาแฟ”
“มันไมใชแบบนั้นไหม ดูเขาใหความสนใจนางลินสิ ยิ้มนอยยิ้มใหญ มี

ความสุขเหลือเกิน เมื่อกี้ฉันแอบฟงนะ เสนอตัวเปนที่ปรึกษาใหกับนางนั่นดวย”
เจ็บใจชะมัด ทีหลอนทั้งออยทั้งแกลงเจ็บ เขายังไมอยากมาเปนที่ปรึกษา

สองมาตรฐานเห็นๆ ตองโดนนางนั่นทําเสนห เลนของเขมรแนๆ
“แกก็ไปขอใหพี่อธิปเปนที่ปรึกษาบางสิ”

“ฉันขอแลวไหมวะ”
“ขอแลว ตั้งแตเมื่อไหร ทําไมฉันไมรู”