Page 37 - อ่านฟรี บ่วงสวาทคนเถื่อน
P. 37

3 3
                                    ตัดขาคูแขงัดขาคูแขง
                                    ต



                  “กานไดหรือยัง มัวชักชาอยูนั่นแหละ เดี๋ยวคนจับไดเราก็ซวยกันพอดี
           รีบหนอย” เสียงคนสองคนกระซิบกระซาบกันผานโทรศัพท อยูในมุมหางจากสายตา

           ผูคน
                  “เอามาไดแลวนี่ไง ทีนี้จะเอาไปเก็บไวที่ไหน” กานยกกลองโฟมหนักอึ้งวิ่ง

           หนาตั้งมาดานหลังครัว
                  “หอง...เดี๋ยวนะ” ปลาทูลนลาน กวาดตาหาหองที่สามารถเอาของไปซอนพน

           จากสายตาจนกวาการออดิชั่นจะผานพนไป วันนี้บรรดาเชฟหนาเกาหนาใหมไปรวม
           กันอยูที่หองทดสอบการทําอาหารรอบออดิชั่น การแขงขันทําอาหารเพื่อหาผูเขารอบ
                  “ระหวางรอฉันไปเอาของ ทําไมไมหาที่เก็บรอไวกอน เร็วสิ เวลาแขงจวน

           เริ่มแลว” กานแทบขาดใจในนาทีที่แอบยองไปขโมยวัตถุดิบตามคําสั่งกับอํานาจ
           เงินของปลาทู เกิดมาไมเคยขโมยฉกชิงของใคร พอทําความผิดครั้งแรก สมองแทบ

           ระเบิดกลัวคนจับได
                  “เฉยๆ เถอะ แคเอาของนางนั่นมาไดก็พอ เรื่องที่เก็บที่ทิ้งไมใชปญหา วาแต

           ไมมีใครเห็นแนนะ” ปลาทูกังวลแคเรื่องนี้เทานั้น หลอนไมไดเตรียมการเรื่องที่ซอน
           วัตถุดิบที่ขโมยมา เดี๋ยวก็หาไดเอง ตรงนี้หองตั้งเยอะ จะไมมีที่เก็บเลยหรือ

                  “รับรองไมมีใครเห็น ฉันดูทั่วแลว” ตอนเอามาไมมีใครเห็นหลอนมั่นใจ
           ใจสั่นไมหาย เกิดมีคนจับไดจบเหแน มือกานทั้งสองขางยังสั่น หนายังซีดอยูเลย
                  “นั่นไงๆ เอาไปเก็บไวในหองนั้น” ปลาทูเหลือบไปเห็นปายหองหองหนึ่ง

           ‘หองเก็บของ’ หองนี้เปนหองเก็บอุปกรณทําความสะอาดของพวกแมบาน คงไมมี
           ใครสังเกต หองนั้นขาวของระเกะระกะ ลังโฟมอันเดียวไมมีใครใสใจเชื่อเถอะ
   32   33   34   35   36   37   38   39   40