Page 11 - อ่านฟรี ตำรับรักชายากระทะเหล็ก
P. 11
เจี่ยนอิง 9
เพราะเหตุนี้?
“หัวของเจ้าเจ็บมากหรือไม่” เฟิ่งเหลียนเหนียงเอ่ยอย่างเป็นกังวล “เจ้า
เสียเลือดไปมาก แล้วหัวยังบวมเป็นก้อนใหญ่ด้วย...”
“ท่านแม่ ข้าหิว...”
เฟิ่งเหลียนเหนียงอึ้งงันไปทันที “ใช่แล้วๆ นอนมาห้าวันย่อมหิวอยู่แล้ว
เจ้ารอเดี๋ยว แม่จะไปท�าโจ๊กให้”
โจ๊กอะไร จินถงหรุ่ยได้ยินแล้วก็ต้องขมวดคิ้ว บอกอย่างอดไม่ได้ “ท่านแม่
ข้าอยากกินเนื้อ...”
“เนื้อ?” เฟิ่งเหลียนเหนียงผงะ “เจ้าอยากกินเนื้อหรือ...” นางกัดฟัน “ได้
เจ้ารอเดี๋ยว แม่จะไปท�าเนื้อมาให้!”
จินถงหรุ่ยได้ยินแล้วก็รู้สึกแแปลกๆ ท�าไมถึงท�าราวกับว่าต้องตัดใจ
เด็ดขาดขนาดนั้นล่ะ หรือเธอกลับชาติมาเกิดใหม่ในครอบครัวที่แม้แต่เนื้อก็ไม่มี
ปัญญาซื้อ? จากความทรงจ�าของเจ้าของร่างเดิม ฐานะทางบ้านของนางแย่จริงๆ
แต่ก็ไม่ได้บอกว่าซื้อเนื้อกินไม่ไหวนี่นา เธอและปะป๊าของเธอต่างก็ขาดเนื้อไม่ได้
เหมือนกัน ถ้าหากว่าครอบครัวนี้ไม่มีปัญญาหาเนื้อกินจริงๆ แล้วจะท�าอย่างไร
ในขณะนั้นเธอก็เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราว
แต่ว่า ก็เพราะการปะติดปะต่อเรื่องราวอยู่ในใจแบบนี้ เธอจึงลืมตาได้แล้ว
โอ สวรรค์!
แม้เธอจะมีความทรงจ�าของเจ้าของร่างเดิมและเตรียมใจไว้แล้ว แต่เธอ
คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยจะโกโรโกโสแบบนี้ นี่เรียกว่าเป็นห้อง
เด็กสาวได้ด้วยเหรอ?
เธอนอนอยู่บนเตียงคั่ง บนตัวคลุมด้วยผ้าห่มผืนบางที่ปะแล้วปะอีก
1
ทอดสายตามองไปในบ้านมีแต่ผนังโล้นๆ สี่ด้านล้วนเป็นสีซีดๆ ประตูห้องมี
ผ้าขี้ริ้วครึ่งผืนที่ใช้เป็นม่านชั่วคราว ดูน่าเกลียดยิ่งนัก
ลุงใหญ่ของเจ้าของร่างเป็นตัวตั้งตัวตีจะให้นางแต่งเป็นภรรยาคนที่สอง
1 เตียงคั่ง คือ เตียงที่ท�ำด้วยอิฐ ด้ำนล่ำงมีท่อที่ต่อเชื่อมกับปล่องไฟให้ควำมอบอุ่น
