Page 35 - อ่านฟรี คว้าหัวใจในทุ่งบลูเบอร์รี
P. 35
TENGA KOBAYASHI
เอาแต่ใจได้แล้ว นอกจากนั้นฉันยังต้องท�างานพิเศษอีกนะ ถ้าอีหลินยืนกรานจะไปให้ได้
ก็ไปคนเดียวสิ”
ถ้าอยากไปเที่ยว ในประเทศก็มีที่น่าเที่ยวตั้งเยอะไม่ใช่รึไงกัน... เซี่ยอวี่บ่นอุบอิบ
ในใจ ทว่าอีหลินกลับดื้อดึงไม่ยอมแพ้
“งานพิเศษน่าจะขอลาหยุดได้สักสองอาทิตย์นะ ถ้าบอกคุณหวังว่าจะยกเซต
เครื่องส�าอางชิเซโด้ให้ คุณหวังต้องส่งเธอไปด้วยความยินดีแน่ๆ ส่วนเรื่องที่เป็นผู้ชาย
ถ้าเกิดความแตกขึ้นมาก็บอกไปว่า ‘การแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมไม่จ�าเป็นต้องแบ่งแยก
ชายหญิงซะหน่อย จีนเป็นประเทศที่ชายหญิงเท่าเทียมกัน ผู้ชายเองก็อยากมาแลกเปลี่ยน
วัฒนธรรมต่างชาติที่ญี่ปุ่นเหมือนกัน ไว้กลับจีนแล้วจะบอกคนที่นั่นว่าผู้คนในหมู่บ้าน
อายาโอริของญี่ปุ่นวิเศษขนาดไหน’ ทางนั้นน่าจะยอมยกโทษให้แหละ”
ข้ออ้างพรรค์นั้นไม่มีทางใช้ได้ผลหรอก...! เซี่ยอวี่ยังไม่ทันเอ่ยโต้แย้ง ชิ่งหวินก็
พูดขึ้น
“ใช่แล้ว นอกจากนั้นถ้าตั้งใจเรียนภาษาญี่ปุ่นให้เก่งขึ้นโดยคิดซะว่าโฮสต์แฟมิลี่
ที่บ้านพักเป็นครูสอนภาษาญี่ปุ่นหลักสูตรเร่งรัดละก็ นายอาจได้งานเป็นพนักงานขาย
เครื่องใช้ไฟฟ้าส�าหรับเศรษฐีจีนแถวๆ อากิฮาบาระก็ได้ หรือถ้ากลับมาหางานที่นี่ก็จะมี
งานล่ามเพิ่มมา ช่วยให้หางานได้กว้างขึ้นอีก ไม่ได้มีแต่เรื่องไม่ดีน่า”
ทั้งสองช่วยกันชักแม่น�้าทั้งห้ามาเกลี้ยกล่อม เซี่ยอวี่ได้แต่ส่ายศีรษะทั้งที่ยังอ้าปาก
หวอ
พูดแบบนั้นไปก็เปล่าประโยชน์ เซี่ยอวี่ท�าท่าจะปฏิเสธ แต่อีหลินหรี่ตาเอ่ยขึ้น
“...เซี่ยอวี่ ฉันไม่อยากพูดแบบนี้หรอกนะ แต่เธอรู้ตัวไหมว่ามีที่ซุกหัวนอนเพราะ
ใคร? อยากเก็บข้าวของออกไปเดินโต๋เต๋เดี๋ยวนี้เลยไหมล่ะ? เซี่ยอวี่เป็นคนข่มขู่ฉันสารพัด
ว่านั่นเป็นนายหน้าของยากูซ่าที่แสร้งท�าเหมือนเป็นที่ท�าการหมู่บ้าน เธอคงยอมไปกับฉัน
โดยไม่พูดจาโหดร้ายว่าจะปล่อยฉันไปคนเดียวสินะ? เกิดเป็นยากูซ่าขึ้นมาจริงๆ ก็เอาตัว
เข้าปกป้องฉันด้วย ตอบแทนบุญคุณกันหน่อยไม่เห็นเป็นไร ฉันอุตส่าห์ให้เธออาศัยอยู่
ด้วยโดยแทบไม่ต้องเสียค่าห้อง ค่าอาหาร และค่าไฟด้วยซ�้า”
“...อึก”
...เพราะรู้สึกผิดถึงได้ช่วยท�างานบ้านทั้งหมดไงเล่า ขณะที่เซี่ยอวี่อ้าปากจะบอก
31
