Page 33 - อ่านฟรี มารพิศวาส

4

ภูริชเลิกคิ้วอยางแปลกใจ เมื่อเห็นวรชิตกลับมาบานในกลางดึก...

“สงสัยวาฉันจะตาฝาด...”
“ไมฝาดหรอกฮะ” นองชายวา...

“เขาไมยอมใหอยูรึไง เปนกางขวางคอรึไงถึงกลับมาบาน”
พี่ชายถามตรงไปตรงมา...

“เปลาหรอกฮะ...ผมเชื่อใจคุณภัค”
“โอโฮ...ตองบูชาความสัตยซื่อที่มีตอกันเลยนะนี่”

“พี่ริชอยากระทบกระเทียบเราหนอยเลยฮะ มันไมใชเรื่องสนุก

นะฮะ เราไมเคยคิดสนุกไปกับมันเลย...”
“แตนายก็เลิกไมไดนี่”

“เพราะมันเปนเรื่องของจิตใจฮะ และเปนเรื่องของหัวใจดวย...
ถาพี่ริชรักใครจริงๆ พี่ริชจะเลิกรักไดงายๆ หรือฮะ”

“รูสึกวามันจะไมเกี่ยวกับกรณีของนายนะ”
“เกี่ยวสิฮะ...ถาตัดเรื่องความเปนผูหญิงผูชาย แลวพูดกันถึงเรื่อง

หัวใจอยางเดียว...การที่เรามีรักแทแกกันมันผิดตรงไหน...”

“ผิดธรรมชาติไง...” พี่ชายยํ้า...แลวก็ถอนใจเฮือก “แตชางเถอะ...
อยาพูดถึงมันเลย พี่รูวามันเปลี่ยนแปลงอะไรไมไดแลว ที่ตองระวัง

อยางเดียวตอนนี้คือไมใหมันเกิดปญหาขึ้นเทานั้นใชไหม”

31