Page 37 - อ่านฟรี มารพิศวาส
P. 37

นภาลัย ไผสีทองงง


             ไมใชคนนะ...”
                     “ก็มันจําเปนนะ เราไมไดคิดจะใหใครมามั่วมากมายหรอกนา...

             คิดวาพอมีลูกเทานั้นละ ถาเขาทองแลวก็หมดเรื่อง รอจนลูกคลอดแลว

             จะหยาก็ได...ขอลูกไวเทานั้น เด็กก็จะสบายนะ มีพอรวยอยางคุณภัค
             นี่นะ”

                     “แกมันคิดบาๆ เห็นแกตัวทั้งนั้น แลวใครเขาจะยอมใหลูก”
                     “ไมใหก็ไมเอา คุณภัคตองการแคมรดก เขาจะเอาชนะคุณปา

             ใหได...ผมนะเสียดาย และคิดถึงพี่กอนเพื่อน...ถาพี่ไมเอาก็จะไปบอก
             คุณภัควาพี่ปฏิเสธ”

                     ภูริชถึงกับนั่งอึ้ง...พูดอะไรไมออก
                     เขาถอนใจยาว เมื่อคิดถึงผูชายอื่นที่จะถูกสงเขาไปหาหลอนโดยที่

             หญิงสาวไมมีทางไดชวยเหลือตัวเองแมแตนอย...
                     วรชิตผละจากหนาตางตรงไปยังฟูกเล็กๆ กลางหองแลวลากมา

             ตอกันจนเปนที่นอนแสนสบายแลวเอนตัวลงนอนดื้อๆ

                     “คิดดูแลวกันนะพี่ ผมเองก็สงสารเขา...ไมอยากใหคุณภัคทํา
             แบบนั้น แตนิสัยคุณภัคพี่ก็รูวารั้น...ถาเธอเปนของพี่คนเดียว...พี่จะได

             ชวยเธอไดบาง”
                     ภูริชฟงนองแลวพูดไมออก

                     ตอนนี้...เขาทําอะไรไมไดนอกจากตองคิดหนัก...คิดวาจะทํา
             ยังไงเพื่อชวยผูหญิงคนนั้นใหได...และจะทํายังไงกับหลอนดี...

                     ถายังไมแตงงานเปนหลักเปนฐานก็ยังพอจะแยกออกมาไดหรอก...

             แตตอนนี้หลอนเปนของพงศภัคโดยถูกตอง...ถาเขาทําอะไรก็เทากับแยง
             เมียชาวบาน ขัดกับบรรทัดฐานชีวิตที่วางเอาไว

                     ภูริชนึกถึงหลอน...ผูหญิงนารัก...รางบางระหงกลมกลึงนามอง

                                          35
   32   33   34   35   36   37   38   39   40