Page 28 - อ่านฟรี มารพิศวาส
P. 28
มารพิศวาส
แลวกัน แลวคอยบอกทีหลัง...พาคุณไปตอนนี้ก็เทากับรวบรัดตัดความ
เลยไง”
เขาอธิบายอยางใจเย็น...และหลอนก็ตองพยักหนาอยางเขาใจ
ในที่สุด
“อยางนี้นี่เอง” อลินพึมพํา “แลวจะไปกันเมื่อไหรละคะ...”
“เมื่อคุณพรอม...”
“งั้น...หมดกาแฟถวยนี้แลวฉันก็พรอมคะ”
คําตอบของหลอนทําใหพงศภัคหันไปมองวรชิตอยางไมตั้งใจ...
อลินมองตามแลวก็ตองกะพริบตาอยางไมแนใจสิ่งที่เห็นอีกครั้ง...
“ทานอายุเทาไรคะ...”
หลอนถามเมื่อนั่งมาในรถกับเขา...ครั้งนี้เรียกไดวาเปนครั้งแรก
ที่ไดอยูกันลําพังโดยไมมีวรชิตก็วาได
“เจ็ดสิบ...” เขาตอบสั้นๆ
“แกมากแลวนี่คะ”
“ใช...แลวก็ขี้โรค แลวก็งกอยางรายกาจดวย”
“อุย ทําไมคุณวาทานอยางนั้นละคะ...”
“ก็คนแกที่เอาแตใจตัวเองไง...” เขาวา... “ตองการอะไรก็บังคับ
ใหคนอื่นตามใจ ใครไมตามใจก็แกลงเอา”
“ทานเคยแกลงคุณหรือคะ”
หลอนถามอยางสงสัย
“ก็แกลงอยู...”
“เรื่องอะไรละคะ...”
“ก็...เรื่องครอบครัวนี่ละ”
26
