Page 34 - อ่านฟรี ซุปหอมกรุ่นอุ่นไอรัก
P. 34
ซุปหอมกรุ่นอุ่นไอรัก
ซาวามุระเห็นมิสึกิรีบปฏิเสธพัลวันเลยหัวเราะออกมา “หืม หล่อด้วยเหรอ”
“รู้อยู่แล้วแท้ๆ ว่าผมไม่สนใจใครนอกจากเคจัง”
เขาแสร้งงอนให้เห็น ซาวามุระหรี่ตาลง
“...จริงด้วยนะ”
แล้วประทับริมฝีปากลงมา
จูบอันอ่อนโยนเปล่าเปลี่ยวมีเพียงความหวานของช็อกโกแลตหลงเหลืออยู่ นี่คือ
ยาตัวส�าคัญที่ท�าให้มิสึกิยังสามารถรักคนที่รักอยู่ได้ เขาถอนหายใจมองเข้าไปในดวงตา
ของอีกฝ่ายแล้วเอ่ยขึ้น
“ค�าตอบของค�าถามเมื่อกี้ล่ะ?”
“ไม่ใช่ว่าความรักมีวันหมดอายุ แต่คนที่มีความรักแต่ละคนก็มีเหตุผลของเขา
อยู่...สรุปแบบนี้ได้รึเปล่า?”
แม้เป็นค�าตอบที่คลุมเครือ แต่ก็มีพลังโน้มน้าวให้เชื่ออย่างน่าประหลาด
ตัวเขาเองก็เหมือนกัน ทั้งที่มีคนส�าคัญอยู่แล้ว แต่ยังมานอนกอดก่ายกับคนที่มี
ภรรยา
เพราะมีเหตุผลหลายอย่าง...
ถึงจะเกลียดค�าว่าไม่มีทางเลือก แต่ถ้าอ้างว่ามีเหตุผลก็พอให้อภัยได้
ให้อภัยตัวเองที่ไม่สามารถมีความรักได้หากไม่ท�าแบบนี้...
“อร่อยจัง เพิ่งเคยกินครั้งแรก...มิสึกิคิดเองเหรอ?”
เคโงะกินกราแตงมันฝรั่งรสแกงกะหรี่ที่มิสึกิลองท�าเป็นครั้งแรกแล้วตกใจ
“มีอยู่ในหนังสือสูตรอาหารน่ะ แค่ลองปรับเปลี่ยนให้เป็นแนวของตัวเองนิดหน่อย
ส่วนใหญ่ก็ลอกมานั่นแหละ”
มิสึกิตอบพลางถอดผ้ากันเปื้อนเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามเคโงะ เพื่อเฝ้ามองเคโงะกิน
มื้อเย็นที่ออกจะดึกไปสักหน่อย
“ไม่เรียกว่าลอกหรอก ได้รสมือมิสึกิด้วย”
เคโงะบอกแล้วใช้ส้อมตักกราแตงร้อนๆ เข้าปากค�าโต
เป็นวิธีกินที่ดูองอาจในแบบที่คนลิ้นแมวอย่างเขาท�าตามไม่ได้ ไม่ว่าจะกินอะไร
30
