Page 30 - อ่านฟรี ซุปหอมกรุ่นอุ่นไอรัก
P. 30
ซุปหอมกรุ่นอุ่นไอรัก
เด็กหนุ่มหัวเราะหึ เย้ยหยันค�าปฏิเสธของมิสึกิ
“จะมั่นใจก็เรื่องของนาย...แต่ของพรรค์นั้นเป็นแค่ภาพลวงตาแหละน่า”
ทั้งที่อยู่ในวัยเดียวกันแท้ๆ ท�าไมถึงได้พูดจาเย็นชาขนาดนั้นนะ
ถ้าแค่ท�าเป็นเท่ยังพอว่า แต่ถ้าพูดจริงละก็ เขาคิดว่ามันผิด
“นายไม่เคยชอบใครรึไง”
“ไม่เห็นจ�าเป็นต้องเล่าให้คนที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกฟังสักหน่อย”
มิสึกิถามด้วยความจริงจัง แต่กลับถูกหลบเลี่ยงเสียอย่างนั้น
“งั้นก็อย่ามาปฏิเสธความรักของคนอื่น...ทั้งๆ ที่ไม่รู้อะไรเลยสิ”
“คร้าบๆ ขอโทษที”
“ขอโทษประสาอะไรของนาย”
“...นายเป็นเด็กรึไง”
เด็กหนุ่มมองมิสึกิด้วยสายตาดูถูกแล้วจากไป
ท�าไมต้องท�าเหมือนเขาเป็นเด็กด้วย อีกอย่างคนไม่เคยมีความรักจะมาเข้าใจ
อะไร
มิสึกิจ้องแผ่นหลังที่เดินห่างออกไป ดูเหมือนว่าฝั่งนั้นจะกลับทั้งๆ ที่ไม่ซื้ออะไร
เหมือนกัน สังเกตจากมือที่ไม่ได้ถืออะไรอยู่ มีแค่กระเป๋าสะพายข้างที่พาดบ่าติดตัว
“เพราะนายท�าซุปหล่นใส่หัวคนอื่นนั่นแหละ”
มิสึกิบ่นเป็นเด็กแล้วถอนหายใจไหล่ตก
แต่ว่า...ร่างกายเริ่มเบาขึ้นมาแล้ว
คงเป็นเพราะได้ระบายอารมณ์ออกมาครั้งแรกหลังอัดอั้นเรื่องเคโงะมานาน ท�าให้
สิ่งที่อยู่ในใจปลอดโปร่งขึ้นเยอะ
ถึงอย่างนั้นก็ไม่ขอบคุณหรอกนะ...
มิสึกิเรียนรู้วิธีจัดการรักข้างเดียวที่ไม่มีวันจบสิ้นมาจากคอร์สสอนท�าอาหารที่
เคยไปเรียนสมัย ม.ต้น
ถึงพูดอย่างนั้นก็ไม่ได้เรียนมาจากอาจารย์สอนท�าอาหารหรอก แต่มาจากพนักงาน
บริษัทวัยยี่สิบแปดที่เข้าเรียนวันอาทิตย์เหมือนกับเขา
26
