Page 37 - อ่านฟรี ซุปหอมกรุ่นอุ่นไอรัก
P. 37
YURI MATSUMAE
นี่เป็นประโยคแนะน�าตัวที่เคโงะคิดให้สมัยประถม และเขายังใช้มันมาจนถึงทุกวันนี้
“หมายความว่าจะให้ฉันบอกชื่อตัวเองด้วยเรอะ?”
เด็กหนุ่มโยนขนมปังลงตะกร้าแล้วท�าสีหน้าเหมือนร�าคาญ
“เอ๋? ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร...แต่ปกติถ้ามีคนแนะน�าตัวก็ควรบอกชื่อตัวเอง
ด้วยไม่ใช่เหรอ?”
“อิวามิ คาซึมะ”
ถึงจะดูเหมือนตื๊อถาม แต่อีกฝ่ายก็ยอมบอกชื่อนามสกุล
“คาซึมะสะกดอย่างไรเหรอ? เหมือนฟุจิอิ คาซึมะรึเปล่า?”
ฟุจิอิ คาซึมะเป็นชื่อของนักแสดงหน้าหล่อคล้ายเคโงะ เหมาะสมกับบทนักสืบ
ในละครดัง
“ก็คงใช่ แต่ฉันไม่รู้จักคนนั้น”
“ตกลงอย่างไรเนี่ย”
มิสึกิหัวเราะแล้วแอบช�าเลืองมองในตะกร้าของคาซึมะแบบไม่คิดอะไร
นอกจากขนมปังเดนิชที่เพิ่งใส่ลงไปแล้วยังมีอาหารส�าเร็จรูปบรรจุถุงกับอาหาร
แช่แข็ง มีแต่ของที่ไม่ต้องปรุงทั้งนั้น เหมือนกับของในตะกร้าเคโงะช่วงที่รับเขามาเลี้ยง
ใหม่ๆ เปี๊ยบ
“เอ่อ...คงไม่ใช่ว่ากินของแบบนั้นตลอดหรอกนะ”
“เปล่า กินของแบบนี้ตลอดนั่นแหละ เพราะอยู่กับพ่อแค่สองคนเลยกินอาหาร
เวฟเป็นหลัก ไม่งั้นก็ออกไปกินนอกบ้านเอา”
ดูเหมือนว่าบ้านของคาซึมะจะมีแต่ผู้ชายเหมือนอย่างบ้านของเขา ดังนั้นจึงพอ
เข้าใจที่เป็นแบบนี้
แต่ไหนๆ การที่ได้มาพบกันที่นี่ก็เหมือนเป็นพรหมลิขิตอะไรสักอย่าง...
“อาจฟังเหมือนยุ่งไม่เข้าเรื่อง...แต่ถ้ากินแต่ของแบบนี้ อนาคตจะแย่เอานะ ถึง
ตอนนี้จะยังไม่เป็นไรก็เถอะ ยังมีอาหารอย่างอื่นอยู่เยอะแยะที่แม้แต่คนอย่างฉันก็ท�าได้
เพราะงั้นพยายามท�ากินเองดีกว่านะ”
“หืม...ท�าอาหารกินเองด้วยเหรอ”
“แม่ฉันเสียไปตอนสิบขวบน่ะเลยต้องมาอยู่กับคุณน้า...ตอนนั้นก็กินอาหารไม่ต่าง
33
