Page 36 - อ่านฟรี ซุปหอมกรุ่นอุ่นไอรัก
P. 36
ซุปหอมกรุ่นอุ่นไอรัก
“แล้วผู้หญิงล่ะ?”
“เร็วๆ นี้แหละ”
มิสึกิตอบติดร�าคาญ
เคโงะคงคิดว่าเขาก�าลังเขิน แต่ไม่ใช่เลย ไม่ใช่เร็วๆ นี้และไม่ใช่ตอนไหนทั้งนั้น
วันนั้นคงไม่มาถึงตลอดกาลเหมือนที่ความรักของเขาไม่มีวันสมหวังนั่นแหละ
“ถ้าหาแฟนได้ก็พามาที่บ้านบ้างล่ะ”
ถึงเขาจะชอบเคจังที่จริงจังกับงาน และเคจังที่เจ้าชู้ปากหวานอยู่หรอก แต่เคจัง
คนนี้เขาไม่ชอบเลย ขอร้องล่ะ อย่าพูดจาเหมือนเป็นผู้ปกครองได้ไหม
ไม่เข้ากับตัวเคโงะเลย มิสึกิเจ็บปวดกับเรื่องนี้เสียยิ่งกว่าการที่อีกฝ่ายพาแฟน
มาแนะน�าเสียอีก...
หลังเลิกเรียนในอีกหลายวันต่อมา มิสึกิไปร้านมิคุนิยะอีกครั้งเพื่อแก้มือ จู่ๆ ก็
เจอกับนายวันหมดอายุซะได้ ดูเหมือนอีกฝ่ายก็มาที่นี่เป็นประจ�าเหมือนกัน
แถมยังมาในเวลาใกล้เคียงกัน ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ก็น่าอึดอัด การชอปปิงเป็นแค่
ช่วงเวลาสั้นๆ ที่สนุกพอๆ กับการท�าอาหาร ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรเขาก็อยากหลีกเลี่ยง
ความน่าอึดอัดไปให้ได้
ที่ส�าคัญถึงจะโดนสาดค�าพูดไม่ยุติธรรมใส่จนเกือบฟิวส์ขาดก็เถอะ แต่เป็นเพราะ
ค�าพูดเจ็บแสบนั่นเลยท�าให้เขาร่าเริงขึ้นอย่างน่าประหลาด...ถึงไม่คิดจะไปสนิทสนมด้วย
แต่อย่างน้อยขอแค่ดีต่อกันไว้ก็พอ
“วันก่อน...ขอโทษนะที่ฉันยัดเยียดความคิดของตัวเองให้นาย”
เขาเดินเข้าไปใกล้เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงมุมขายขนมปังแล้วขอโทษออกมาตรงๆ
“...ทางนี้ก็เหมือนกัน ท�าตัวไม่เป็นผู้ใหญ่เอาซะเลย”
อีกฝ่ายหยิบขนมปังเดนิชในถุงที่อยู่บนชั้น พร้อมยอมรับว่าตัวเองผิดแต่โดยดี
ไม่เป็นผู้ใหญ่เหรอ...ดูอย่างไรก็อายุเท่ากันชัดๆ ถึงจะอยากพูดขัดก็เถอะ แต่
ในเมื่ออีกฝ่ายให้อภัยง่ายกว่าที่คิดก็เอาเป็นว่าจบเรื่อง
“ฉันชื่อเซโตะ มิสึกิ คันจิค�าว่าเซโตะมาจากทะเลเซโตะ ส่วนมิสึกิมาจากค�าว่า
สดใสและความหวัง”
32
