Review BLY : กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน ถ้าพูดถึงเรื่องนี้สิ่งแรกที่ดึงดูดใจให้ต้องหยิบมาจะต้องเป็นหน้าปกอย่างแน่นอน เพราะได้อ.ทาคารอิคนดังมาวาดให้ แต่นอกจากหน้าปกแล้ว นิยายเรื่องนี้ก็ยังมีเสน่ห์อีกอย่างหนึ่ง นั่นคือการบรรยาย ผู้แต่งบรรยายรายละเอียดได้เห็นภาพ ทำให้ซึมซาบไปกับบรรยากาศแต่ละอย่างอย่างละเอียดละออ ได้ทั้งกลิ่นสายฝนพรำๆ ยามฮาเซเบะพระเอกของเรื่องปรากฏตัวที่ร้าน ได้ทั้งกลิ่นชาที่อบอวลภายในร้านของอิริยะที่เป็นนายเอก แม้กระทั่งแสงเงาของแดดและเม็ดฝนที่เกาะกระจกก็ยังสัมผัสได้ เรียกได้ว่าอ่านแล้วแทบจะมึนเมาเคลิบเคลิ้มไปกับบรรยากาศเลยทีเดียวล่ะค่ะ
ส่วนเนื้อเรื่องนั้นเกี่ยวกับชายคู่หนึ่งที่ได้สัมผัสเรือนร่างกันท่ามกลางความพร่าเลือน ฮาเซเบะจดจำทุกอย่างได้ แต่อิริยะกลับจำอะไรไม่ได้สักอย่าง ทำให้เกิดช่องว่างระหว่างกัน หลังจากบังเอิญมาเจอคาเฟ่ชาจีนของอิริยะอย่างคาดไม่ถึงและรู้ว่าอีกฝ่ายจำตัวเองไม่ได้ ฮาเซเบะตัดสินใจว่าจะลืมมันไป แต่ก็ไม่อาจหักห้ามใจตัวเองได้อย่างเด็ดขาด จึงไปที่ร้านของอิริยะเป็นระยะ ส่วนอิริยะเองก็รู้สึกติดใจในตัวฮาเซเบะสักอย่าง แต่ก็ไม่อาจตอบได้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ทั้งคู่เลยได้แต่เก้ๆ กังๆ กับความรู้สึกคลุมเครือที่ไม่ว่าจะเดินหน้าหรือถอยหลังก็ลำบากใจทั้งนั้น
นี่แหละค่ะที่น่าลุ้นว่าทั้งสองคนจะเอายังไงดีต่อ หรือว่าเรื่องจะเดินไปยังไง ถึงจะดูราบเรียบ แต่บรรยากาศของเรื่องก็ชวนให้อยากจิบชาร้อนๆ หอมๆ พร้อมเอาใจช่วยไปด้วยเหมือนอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วยเลยล่ะค่ะ ถ้ายังไงก็ลองมาสัมผัสความรู้สึกนี้ดูกันนะคะ และหวังว่าคนที่ได้อ่านจะรู้สึกเหมือนๆ กันค่ะ~
สามารถกดฟังคลิปเสียงรีวิวได้ที่นี่