Page 35 - อ่านฟรี เปิดหัวใจในรีสอร์ตปิดตาย (เล่มเดียวจบ)
P. 35

MASAKI KUSUDA


           ี
                                              ี
                                                              ั
                    ี
          น่ก็เป็นผู้ชายท่เอาสัมภาระของตัวเองให้ชายหนุ่มท่น่าจะเป็นลูกน้องถือท้งหมดเหมือนกัน
          ดูจากแจ็กเกตผ้าเดนิมแล้วคงจะพยายามแต่งตัวให้ดูหนุ่ม
                “โองากิคุงสบายดีรึเปล่าล่ะ! รายน้นเขาเป็นหัวหน้ากองบรรณาธิการจนถึงเม่อ
                                                                        ื
                                         ั
          ไม่นานมานี้ ตอนนี้เหมือนจะไปเป็นผู้บริหารหรืออะไรสักอย่างต�าแหน่งสูงๆ แล้วล่ะนะ!”
                “อ้อ ขอโทษด้วยครับ”

                อาคุสึหันไปสบตาชายวัยกลางคนที่พูดกับเขา

                “พอดีผมเป็นฟรีแลนซ์ก็เลยไม่เคยพบหน้าคุณโองากิน่ะครับ”
                                    ี
                                          ั
                “อะไรกัน ฟรีแลนซ์เหรอเน่ย! ถ้าง้นนายก็ไม่ใช่พนักงานประจ�าของบริษัทข่าว
          JTC สินะ!”

                น�้าเสียงของชายวัยกลางคนแอบแทรกความเย้ยหยันลงไปเล็กน้อย
                “ไม่ใช่พนักงานประจ�าแท้ๆ ยังบอกให้ไปถามกองบรรณาธิการอีก ช่างกล้า”

                จิบะยิ้มเหยียด
                “ถึงจะเป็นฟรีแลนซ์ แต่ก็ท�างานให้ทางรารุบุมาระยะหน่งครับ แม้จะไม่เคยพบ
                                                         ึ
          หน้าคุณโองากิ แต่ก็สนิทสนมกับหัวหน้ากองบรรณาธิการคนปจจุบันดี ดังน้นสามารถ
                                                                  ั
          รับรองตัวตนได้ครับ”
                “ถ้าพูดถึงขนาดนั้น ที่เหลือก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผู้ดูแลเถอะ”

                                   ี
                จิบะยอมถอยด้วยค�าพูดท่เหมือนจะจ�าเอาไว้ ชายใบหน้ามีเลือดฝาดจึงพยักหน้า
          อย่างรู้งาน

                                                                      ั
                                                    ี
                                                                        ั
                “ตอนน้ไม่ว่าท่ไหนก็ใช้ฟรีแลนซ์ท่ค่าจ้างถูกแทนท่จะใช้พนักงานประจ�ากันท้งน้น
                     ี
                          ี
                                        ี
          แหละ แต่คุณภาพก็อีกเรื่อง บริษัทเรายังใช้เลย จริงไหม?”
                คนท่ถูกชวนให้เห็นดีเห็นงามคือชายหนุ่มท่ถูกให้แบกสัมภาระ มีแว่นตาประดับ
                                               ี
                    ี
          บนหน้าซูบตอบ “คะ ครับ” เขาพยักหน้าอย่างกล้าๆ กลัวๆ ตามคาด
                “บอกว่าบริษัทเราก็แปลว่าทางนั้นมาจากส�านักพิมพ์เหรอครับ”

                                         33
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40