Page 47 - อ่านฟรี สัมผัสใจ -สยายปีก- (เล่มเดียวจบ)
P. 47

AOI MIYAO

                  “มาไหม? หรอไมมา?”
                            ื
                               
                        ั
                  “...ไปครบ”
                                  
                  ตองแบบนส เคยยมรา แลวมโคโตะกเดนเขาไปในรานกาแฟพรอมกบอกฝาย
                                      
                                                                        
                                ิ
                          ี
                          ้
                   
                                ้
                               
                           ิ
                                        ิ
                                                  
                                               ิ
                                                                    ั
                                                       
                                                                
                                             ็
                                                                      ี
                   ิ
                           
                                                                       ั
                        ู
                        
                                                                    
                         ั
                                           
                                    
                                         
                                      ี
                                      ้
                                                       ี
                                                                ี
                                                     ่
                                                    
                                                     ี
                  มโคโตะรจกรานกาแฟแหงน เปนรานแฟรนไชสทมสาขาในโตเกยวเปนหลก แต 
            ี
            ่
                                                   
                                                           ั
                       ่
                                                                 ี
                                                              ิ
                                                 
                 ั
                               ิ
                 ้
                                       ิ
              
                                           ิ
                             
                                                                       ั
                                                                     
           นเปนครงแรกทเขามาใชบรการ เซนรหามมโคโตะไมใหเถลไถลหลงเลกเรยนเปนอนขาด
                       ี
                                                      ่
                                                                 ิ
                                                      ี
           และมิโคโตะเองก็ไมเคยคิดอยากเขามานังรานกาแฟดวย ทผานมาจึงแคเดนผานระหวาง
                                        ่
                      ั
                   
                      ้
           ทางกลบเทานน
                ั
                             
                  “ยนดตอนรบคะ เชญสงไดเลยคะ”
                                         
                          ั
                                     
                                   ั
                                ิ
                       
                      ี
                                   ่
                    ิ
                                    ั
                            ิ
                                         
                               
                            ้
                  พนกงานสงยมใหจากหลงเคานเตอร มโคโตะรบโคงคานบอยางรวดเรว แตไมร    ู
                                                         ํ
                                                       
                                                    ี
                                                              
                                                           ั
                                                                         
                          
                                               ิ
                                             
                                                                     ็
                     ั
                                   
                                   ู
           ตองสงอยางไร ขณะยนสบสนอยนน เคยกหนมาถามดวยสหนาเจอความประหลาดใจ
            
                                                   
                                                           ื
                                                         
                                                      ี
                                           ั
               ่
                                    ั
                                    ้
                                          ็
                                         
               ั
                           ื
                  
                             ั
                              ้
                         ่
                       
                     ื
                                      
                              ั
                                                 ี
                  “หรอวานเปนครงแรกทมารานแบบนคนเดยว?”
                                             ้
                                   ่
                                   ี
                           
                         ี
                                             ี
                           ั
                    
                  “อะ... ใชครบ...”
                         
                                           ั
                  “เหวอ จรงเหรอเนย ...ไมเปนไร งนนายไปหาทนงกอน เดยวฉนสงใหเอง”
                                                                  ั
                                                                ั
                                                                  ่
                                           ้
                                                     ี
                         ิ
                                                      ่
                                     
                                                                     
                                ี
                                ่
                                                        
                                                             ๋
                                                             ี
                                                     ่
                                       
                                                      ั
                                                        
                                                          ี
                                                                ี
                                                 
                          ื
                                                    
                                                           ั
                                            
                                         ึ
                     
                                                                   ่
                                                                   ั
                             
                               ิ
                                                                         
                                                                     
                                    ึ
                                                                  ่
                  เคยสะบัดมอไล มโคโตะจงเดินลกเขาไปในรานดวยทาทสบสน มทนงวางอยูราว
                                                                  ี
                              ั
                                                           ่
                                      ี
                 ึ
                 ่
                                                                      ุ
                                                          ี
                                                          ่
                                           ุ
                                                           ั
                                                       ื
                              ่
                                          ี
             ่
             ึ
                                          ่
                                              ิ
           ครงหนง ไมแนใจวาควรนงตรงไหนด ในทสดมโคโตะเลยเลอกทนงโซฟาขางในสด ทาท ี
                                                ู
                                              ั
                                                                    ิ
                                                             ั
                                                          
                                                                          
                                         
                       ึ
                                              ้
                         ู
                                                      
           เงอะๆ งะๆ คงดงดดความสนใจคนรอบขางละมง ลกคาในรานตางหนมามองมโคโตะเปน
                                                   
           ตาเดยว ทาใหเขายงกระอกกระอวน
                   ํ
                      
                          ิ
                          ่
               ี
                                   
                              ั
                         ่
                                           
                         ี
                  “ขอโทษทใหรอ เปนกาแฟใสนมไดไหม?”
                                       
                                
                           
                                                 ็
                                                                  ิ
                                                                  ่
                  เคยตามมาสมทบโดยไมตองใหรอนาน เดกหนมวางถวยมกสงกลนหอมลงบน
                                                             ั
                                                    ุ
                           
                           
                 
                   ั
                                
           โตะ แลวนงบนโซฟาฝงตรงขาม
                   ่
             
                  มโคโตะกมศรษะและหยบกระเปาสตางคออกมาจากกระเปาถอ
                   ิ
                                   ิ
                         
                                         
                                                               ื
                           ี
                                                             
                                               
                                ั
                  “ขะ ขอบคณมากครบ เทาไรเหรอครบ?”
                                    
                                             ั
                          ุ
                  “เอ...?”
                    
                                          45
   42   43   44   45   46   47   48   49   50