Page 55 - อ่านฟรี! เซียนสาวซ่อนกาย 1
P. 55

เ
                                                                   ห
                                                                    ยี
                                                                โ โมเหยียน
                                                                 ม
                                                                  
                                                                       น
                                                                     ย
                             ี
                   หล่เสียนอว้และลูกศิษย์ต่างชะงัก ถามอย่างแปลกใจ “ไม่ได้มาหา
                      ี
            หมอ ต้องการซื้อยาหรือ”
                   “ไม่ใช่ ข้ามาถามดู...หากเก็บสมุนไพรมาได้ จะน�าไปขายที่ใดได้”
                   หล่เสียนอว้มองดูใบหน้าเขินอายของสาวน้อย เข้าใจในทันที สาว
                            ี
                      ี
            น้อยพูดว่ามาถาม ที่จริงคือมาขายสมุนไพร
                                        ี
                   นางพินิจดูแม่นางน้อยผู้น้ก่อนถามด้วยรอยย้ม “แม่นางน้อยยังไม่
                                                       ิ
            ปักปิ›นกระมัง”
                   ชีเม่ยพยักหน้า “อีกครึ่งปีก็จะอายุสิบห้าปี”

                   “แล้วครอบครัวของเจ้าล่ะ”

                   ชีเม่ยชะงัก ไยจู่ๆ จึงถามถึงครอบครัวของนาง นางเม้มปาก
                   เห็นนางมีท่าทีระแวง หลี่เสียนอวี้ยิ้มอย่างอ่อนโยน “แม่นางน้อย

                                ุ
                                         ื
                                                                   ุ
                                             ้
                                            ้
                                            ี
            อยาใส่ใจ คนทมาขายสมนไพรในเมองนลวนเป็นพ่อค้าททาการค้าสมนไพร
                                                         ่
                                                         ี
                                                           �
                        ่
               ่
                        ี
                                                             ี
                                                              ื
            โดยเ©พาะ น้อยนักท่จะมีคนมาขายเอง แม่นางน้อยมาจากท่อ่นใช่หรือไม่”
                             ี
                                                         ี
                                                               ึ
                   ชีเม่ยเห็นว่านางน้าเสียงอ่อนโยน ความระแวงท่ก่อตัวข้นจึงค่อยๆ
                                 �
            คลายลง ชีเม่ยพยักหน้าเบาๆ
                   “มิน่าเล่า” หล่เสียนอว้เข้าใจแจ่มแจ้ง แม่นางน้อยผู้น้คงจะเป็นคน
                                                              ี
                              ี
                                     ี
                  ื
                 ี
            จากท่อ่นเข้ามาในเมือง เพ่อด�ารงชีพจึงคิดหนทางหาเงินเลยน�าสมุนไพร
                                   ื
            ÁÒ¢ÒÂ
                                                                   ื
                                                               ื
                   ในใจนางเกิดความสงสารจึงพูดว่า “ร้านขายยาล้วนซ้อเคร่องยา
                                               ื
            จากพ่อค้าขายยาปรุงจากสมุนไพร หรือซ้อสมุนไพรจากพ่อค้าÀายนอก
            เช่นนี้ก็แล้วกัน เจ้าขายให้ข้า”
                   ชีเม่ยได้ยินก็พูดขึ้นอย่างดีใจ “จริงหรือ ท่านจะซื้อหรือ?”
                   นางอมยิ้มพยักหน้า “ใช่”
                                                                          53
   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60