Page 29 - อ่านฟรี! SUZUMIYA HARUHI ตอน โรงภาพยนตร์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ 13
P. 29

NAGARU TANIGAWA


          และพวกพ้อง เป้าหมายก็คือช่วยโลก เพราะงั้นไม่มีเวลามาเลือกวิธีการหรอก”
                เธอพูดด้วยน�้าเสียงน่ากลัวใส่คุณตาที่อ้าปากค้างด้วยความตกใจ

                        ้
                           ่
                  ้
                “ถาขยับแมแตนิดเดียวฉันฟนแน เห็นแบบนี้ฉันยังมีจิตส�านึกเคารพผู้สูงอายุอยู ่
                                    ั
                                        ่
          นะ มันเจ็บปวดอยู่เหมือนกัน”
                นักปราชญ์แห่งพงไพรอ้าปากพะงาบ โลกคงไม่อยากให้ผู้กล้าท่ชอบปล้นไอเทม
                                                              ี
          แบบนี้มาช่วยหรอก
                “ยูกิ ตอนนี้แหละ ไปหยิบลูกแก้วมาเลย”
                                         ้
                                                            ่
                                 ่
                                                     ์
                ยัยนั่นเป็นโจรนี่นะ แคไปเอาลูกแกวจากนักปราชญชราที่อยูในสภาพแบบนี้ คง
          ไม่ต้องใช้ทักษะพิเศษอะไรหรอก
                “......”
                นางาโตะเดินเข้าไปหานักปราชญ์อย่างไม่รีบร้อน คว้า ‘ลูกแก้วหลับใหล’ มาอย่าง
          ง่ายดาย แล้วกลับมายืนเงียบๆ ที่เดิม
                                                                      �
                “ขอโทษนะ แต่ระหว่างความพินาศของโลกกับโรครูมาตอยด์ของคุณตา ลาดับ
          ความส�าคัญมันต่างกันลิบลับ ช่วยไม่ได้นี่นา”

                ฮารุฮิเก็บดาบพลางยิ้มอย่างพอใจ
                                                                    ี
                “ถ้าโลกพังพินาศ ความเจ็บปวดก็ไม่มีความหมายอีกต่อไป ชีวิตสาคัญท่สุด อย่า
                                                               �
          กังวลไปเลย ฉันจ�าเรื่องสมุนไพรได้แน่นอน”
                แล้วก็ชูมือขึ้นฟ้าประกาศกึกก้องราวกับออกค�าสั่ง

                “ไปกันเถอะ เคียวน์ ทุกคน ไปรุมทึ้งมังกรที่หลับอยู่กัน!”
                เป้าหมายจริงๆ คือเรื่องนั้นเรอะ


                ไม่ว่าจะโจมตียังไง มังกรก็ดูไม่รู้สึกเจ็บรู้สึกคันเลย แต่ก็ดีแล้วที่มันยังหลับสนิท

          ไม่ได้ตื่นขึ้นมา
                                                                ื
                พวกเราได้ ‘กุญแจประตูปราสาทจอมมาร’ และกลับมาอย่างราบร่น นักปราชญ์
          แห่งพงไพรยังคงยืนรออย่างไม่ย่อท้อ แม้ว่าสีหน้าจะดูบึ้งตึงไปมากแล้วก็ตาม
                                                              ั
                    ี
                “แค่น้ก็พอใช่ไหม? แล้วจอมมารท่อยากครอบครองโลกโง่ๆ น่นอยู่ไหน? บอก
                                         ี
          มา”

                                         27
   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34